مقاله پاسخ و سازگاری آنزیم های COX-2 ، PGI-2 و TXA-2به تمرین مقاومتی فزاینده در رت های ویستار دیابتی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله پاسخ و سازگاری آنزیم های COX-2 ، PGI-2 و TXA-2به تمرین مقاومتی فزاینده در رت های ویستار دیابتی دارای ۲۱ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله پاسخ و سازگاری آنزیم های COX-2 ، PGI-2 و TXA-2به تمرین مقاومتی فزاینده در رت های ویستار دیابتی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله پاسخ و سازگاری آنزیم های COX-2 ، PGI-2 و TXA-2به تمرین مقاومتی فزاینده در رت های ویستار دیابتی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله پاسخ و سازگاری آنزیم های COX-2 ، PGI-2 و TXA-2به تمرین مقاومتی فزاینده در رت های ویستار دیابتی :

تعداد صفحات :۲۱

زمینه و هدف: شرایط التهاب مزمن در بیماری دیابت با بیان آنزیم سیکلواکسیژناز۲ (COX-2) همراه است.از متابولیت های مهم این آنزیم که در هموستاز قلبی عروقی نقش مهمی دارند ، پروستاسایکلین (PGI-2)و ترومبوکسانA2(TXA-2)می باشد .هدف پژوهش حاضر مطالعه پاسخ و سازگاری آنزیم هایCOX-2 ، PGI-2 و TXA-2به فعالیت ورزشی مقاومتی فزاینده در رت های ویستار دیابتی است.
مواد و روش ها: در مطالعه ای تجربی تعداد ۴۹سر رت ویستار پس از انجام مطالعه آزمایشی، به ۴ گروه فعالیت ورزش مقاومتی کوتاه مدت (۱۰=n)، کنترل کوتاه مدت (۱۰=n)، تمرین مقاومتی طولانی مدت (۱۲=n) و کنترل طولانی مدت (۱۲=n) تقسیم شدند. پروتکل تمرین مقاومتی شامل یک ست ۱۰ تکراری بالا رفتن از نردبان تمرینات مقاومتی همراه با وزنه متصل به قاعده دم (با توجه به حداکثر ظرفیت حمل وزنه هر رت) سه جلسه در هفته و به مدت ۸ هفته بود. ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرین رت‌ها بی هوش شده و خون‌گیری از قلب انجام شد، سپس قلب رت برداشته و بطن چپ جداسازی شد و برای سنجش شاخص های COX-2 ، PGI-2 و TXA-2 استفاده شد. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نرم افزار SPSS16 انجام شد. سطح معنا‌داری ۰۵/۰>α در نظر گرفته شد.
یافته ها:نتایج آزمون تی مستقل نشان داد اختلاف معنا‌داری بین میزان PGI-2 قلب در گروه فعالیت ورزشی مقاومتی و کنترل کوتاه مدت (۶۹۳/۰=p) و تمرین ورزشی مقاومتی و کنترل طولانی مدت وجود نداشت (۱۰۳/۰=p).همچنین ، این یافته ها نشان داد اختلاف معنا‌داری بین میزان TAX-2 قلب در گروه فعالیت ورزشی مقاومتی و کنترل کوتاه مدت (۲۹۴/۰=p) و تمرین ورزشی مقاومتی و کنترل طولانی مدت وجود نداشت (۱۳۴/۰=p). در این پژوهش میزان COX-2 قلب در گروه تمرین ورزشی مقاومتی و کنترل کوتاه مدت تفاوت معنی داری نداشت (۳۴۹/۰=p) اما در گروه تمرین ورزشی مقاومتی طولانی مدت در حد معنا‌داری بیشتر از گروه کنترل طولانی مدت بود (۰۲/۰=p).
نتیجه گیری: فعالیت ورزشی مقاومتی تاثیر مفیدی بر عوامل التهابی ، تحریکی و مهاری درعروق قلبی بیماران دیابتی ندارد.