مقاله مفسرین قرآن و پل تیلیش: آیا زبان دین معرفتبخش است؟
توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد
مقاله مفسرین قرآن و پل تیلیش: آیا زبان دین معرفتبخش است؟ دارای ۵۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد مقاله مفسرین قرآن و پل تیلیش: آیا زبان دین معرفتبخش است؟ کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله مفسرین قرآن و پل تیلیش: آیا زبان دین معرفتبخش است؟،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد
بخشی از متن مقاله مفسرین قرآن و پل تیلیش: آیا زبان دین معرفتبخش است؟ :
تعداد صفحات :۵۲
شاید مهمترین مسأل زبان دین، موضوع «معناداری، ارجاع، و شأن معرفتشناختی گزارههای دینی» است؛ به این معنی که آیا گزارههای دینی، بهویژه گزارههای مربوط به خداوند و ویژگیهایش، معنادار، ارجاعدهنده، و حکایتگر امور واقع هستند یا خیر؛ و آیا زبان دین، معرفتزاست یا غیرمعرفتزا؟ در پاسخ، میتوان گفت با یک تقسیمبندی کلی، فیلسوفان دین به دو دیدگاه معتقدند: بنا به دیدگاه نخست، برگرفته از دیدگاه ویتگنشتاین متقدم و حلق وین، گزارههای دینی، مهمل و فاقد معنا هستند. دیدگاه دوم که زبانِ دین را زبانی معنادار میداند، به دو گروه تقسیم میشود: گروهی زبان دین را معرفتبخش و گروهی غیرمعرفتبخش میدانند. از مهمترین نظریههای گروه دوم، نظریه «نمادین بودن زبان دین»، صورتبندی شده توسط پل تیلیش است. در این مقاله، پس از توضیح این نظریه و مهمترین نقدها علیه آن، به تفسیر تعدادی از آیات قرآن میپردازیم که به نظر شش مفسر مطرح در این مقاله، طبرِسی، زمخشری، فخر رازی، قشیری، میبدی، و طباطبایی، از جمله مواردی در قرآن هستند که در آنها از زبان نمادین استفاده شده است. نتیج پایانی مقاله این است که به رغم هم اشکالات وارده به فرض نمادین بودن زبان دین، گزیری نیست مگر آنکه فرض کنیم دستکم بخشی از عبارتها و واژههای بهکاررفته در قرآن معنای نمادین دارند، و حکایتگر واقعنمایانهای از عالم نیستند.
- در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.