مقاله ایجاد جهش یافته‌های متحمل به شوری از طریق پرتوتابی اشعه گاما در رقم ۰۳۳ سویا [Glycine max (L.) Merr.] در شرایط گلخانه

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله ایجاد جهش یافته‌های متحمل به شوری از طریق پرتوتابی اشعه گاما در رقم ۰۳۳ سویا [Glycine max (L.) Merr.] در شرایط گلخانه دارای ۱۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله ایجاد جهش یافته‌های متحمل به شوری از طریق پرتوتابی اشعه گاما در رقم ۰۳۳ سویا [Glycine max (L.) Merr.] در شرایط گلخانه  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله ایجاد جهش یافته‌های متحمل به شوری از طریق پرتوتابی اشعه گاما در رقم ۰۳۳ سویا [Glycine max (L.) Merr.] در شرایط گلخانه،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله ایجاد جهش یافته‌های متحمل به شوری از طریق پرتوتابی اشعه گاما در رقم ۰۳۳ سویا [Glycine max (L.) Merr.] در شرایط گلخانه :

تعداد صفحات :۱۷

به منظور بررسی تحمل به شوری ۳۸ ژنوتیپ به دست آمده از پرتوتابی دزهای جذبی ۸۰، ۱۶۰، ۲۴۰، ۳۲۰ و ۴۰۰ گری اشعه‌ی گاما در رقم ۰۳۳ سویا (نسل M2)، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی، همراه با تیمار شوری با سه سطح۳۰، ۶۰ و ۹۰ میلی‌مول کلرید سدیم در سه تکرار انجام شد. این آزمایش در محیط کشت شنی گلخانه در سال ۱۳۸۷ انجام گرفت. پس از ۶۰ روز اعمال تیمار شوری، صفات طول ساقه، طول ریشه، تعداد گره ریشه، وزن تر گیاه، وزن خشک قسمت‌های هوایی گیاه، وزن خشک ریشه و توده‌ی زنده‌ی گیاه اندازه‌گیری شدند. نتایج تجزیه واریانس نشان دهنده‌ی وجود اختلاف معنی دار بین سطوح شوری، ژنوتیپ‌ها و اثر متقابل برای تمام صفات مورد مطالعه می‌باشد. نتایج نشان داد که با افزایش غلظت شوری، کاهش معنی‌داری در تمام صفات ایجاد شد. دز ۳۲۰ گری اشعه‌ی گاما، بیشترین اختلاف معنی‌دار را بین ژنوتیپ‌ها در صفات مختلف ایجاد کرد. از بین ژنوتیپ‌های مورد مطالعه ۱۳ ژنوتیپ به دست آمده از دز های مختلف اشعه‌ی گاما افزایش معنی‌داری را در اکثر صفات مورد بررسی نسبت به رقم شاهد دارا بودند. این ژنوتیپ‌ها پس از ارزیابی‌های دقیق‌تر در سال‌های آینده می‌توانند به عنوان لاین‌های امیدبخش جهت دستیابی به ارقام متحمل، مورد توجه قرار گیرند.