مقاله بررسی اعتبار و روایی آزمون تصویری نامیدن فارسی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله بررسی اعتبار و روایی آزمون تصویری نامیدن فارسی دارای ۱۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی اعتبار و روایی آزمون تصویری نامیدن فارسی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی اعتبار و روایی آزمون تصویری نامیدن فارسی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی اعتبار و روایی آزمون تصویری نامیدن فارسی :

تعداد صفحات :۱۳

هدف اختلال نامیدن به‌عنوان یکی از شایع‌ترین اختلال‌های زبانی در بیماران زبان‌پریش و آلزایمر محسوب می‌شود. آزمون تصویری نامیدن فارسی که در سال ۱۳۸۴ با الگوگیری از آزمون آرمسترانگ ساخته شد، تاکنون مورد استفاده محققان و درمانگران زبان فارسی قرار گرفته است. در مقاله حاضر اعتبار و روایی این آزمون براساس نتایج به‌دست‌آمده از بیماران مبتلا به زبان‌پریشی و آلزایمر گزارش شده است. روش بررسی در این مطالعه که از نوع توصیفی-تحلیلی و اعتبارسنجی است، ۵۹ بیمار زبان‌پریش و ۱۰ بیمار مبتلا به آلزایمر فارسی‌زبان با روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب شدند. به‌منظور بررسی اعتبار آزمون، ضریب همسانی درونی (آلفای کرونباخ) و ضریب پایایی آزمون-بازآزمون محاسبه شد. جهت بررسی روایی آزمون، همبستگی نمره این آزمون با خرده‌آزمون دیدن و نامیدن آزمون زبان‌پریشی فارسی محاسبه شد. همچنین، مقایسه عملکرد بیماران زبان‌پریش و آلزایمر در این آزمون به‌عنوان شاهد دیگری از روایی آزمون گزارش شد. یافته‌ها در بررسی اعتبار آزمون، ضریب همسانی درونی برابر۹۶/۰ و ضریب آزمون-بازآزمون ۸۷/۰ به‌دست آمد (۰۱/۰>P). همبستگی نمره این آزمون با خرده‌آزمون دیدن و نامیدن آزمون زبان‌پریشی فارسی ۵۸/۰ به‌دست آمد (۰۱/۰>P). براساس یافته‌ها، بیماران آلزایمر در مقایسه با بیماران زبان‌پریش به‌طور معنی‌داری به راهنمایی معنایی بیشتر از راهنمایری آوایی پاسخ دادند. نتیجه‌گیری نتایج نشان داد آزمون تصویری نامیدن از ویژگی‌های روان‌سنجی مناسبی برای ارزیابی بالینی اختلال نامیدن در بیماران زبان‌پریش و آلزایمر برخوردار است. از سوی دیگر، یافته‌های مربوط به تفاوت عملکرد بیماران زبان‌پریش و آلزایمر، کارایی تمایز تشخیصی بر اساس نوع راهنمایی ارائه‌شده را تأیید کرد.