مقاله مقایسه تاثیر تمرینات ورزشی مقاومتی ، ویبریشن کل بدن و ترکیب آنها بر نسبت تستوسترون به کورتیزول در فوتبالیست های مرد نوجوان بالغ

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله مقایسه تاثیر تمرینات ورزشی مقاومتی ، ویبریشن کل بدن و ترکیب آنها بر نسبت تستوسترون به کورتیزول در فوتبالیست های مرد نوجوان بالغ دارای ۱۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله مقایسه تاثیر تمرینات ورزشی مقاومتی ، ویبریشن کل بدن و ترکیب آنها بر نسبت تستوسترون به کورتیزول در فوتبالیست های مرد نوجوان بالغ  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله مقایسه تاثیر تمرینات ورزشی مقاومتی ، ویبریشن کل بدن و ترکیب آنها بر نسبت تستوسترون به کورتیزول در فوتبالیست های مرد نوجوان بالغ،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله مقایسه تاثیر تمرینات ورزشی مقاومتی ، ویبریشن کل بدن و ترکیب آنها بر نسبت تستوسترون به کورتیزول در فوتبالیست های مرد نوجوان بالغ :

تعداد صفحات :۱۲

مقدمه و اهداف تاثیر تمرین مقاومتی و ویبریشن کل بدن بر پاسخ هورمون های آنابولیک و کاتلبولیک به خوبی مورد بررسی قرارگرفته است. اما اثر همزمان این دو بر پاسخ تسوسترون و کورتیزول مشخص نیست. لذا هدف این مطالعه مقایسه تأثیر ترکیب تمرینات مقاومتی با ویبریشن تمام بدن بر نسبت تستوسترون به کورتیزول بود. مواد و روش ها در یک کارآزمایی نیمه تجربی ۳۰ فوتبالیست مرد جوان به طور تصادفی به ۳ گروه تمرین ۱- ویبریشن تمام بدن(۱۰ نفر)، ۲- تمرین مقاومتی(۱۰ نفر) و ۳- ترکیب هر دو روش(۱۰ نفر) تقسیم شدند. تمرین ویبریشن شامل ۱ دقیقه فعالیت و ۱ دقیقه استراحت(مجموعا ۱۰ دقیقه) با فرکانس ۵۰ هرتز، جابجایی از نوع عرضی به میزان ۴ میلیمتر و در حالت ایستاده(semi-squat) روی دستگاه ویبریشن انجام شد. تمرین مقاومتی بصورت سه دوره ده تایی با ۷۰ درصد یک تکرار بیشینه و استراحت ۲ دقیقه ای بین هر دوره اجرا شد.تمرین مقاومتی شامل پرس پا و اکستنشن زانو در حالت نشسته(جلو پا دستگاه) بودند. در گروه سوم ابتدا تمرین مقاومتی و سپس ویبریشن تمام بدن انجام شد. این تمرینات در ۹ جلسه انجام شد. به منظور اندازه گیری کورتیزول، و تستوسترون تام، نمونه های خون پیش و پس از جلسات اول و آخر جمع آوری شدند(۴ مرحله). تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS18 انجام شدند. یافته ها غلظت کورتیزول در همه موارد افزایش معنادار پیدا نمود (۰۱۶/۰ , p=007/0, p= 019/0 , p=005/0, p= 002/0 , p=009/0 p=). با این که غلظت تستوسترون پس از همه جلسات افزایش پیدا کرد؛ اما این افزایش تنها در گروه های تمرین مقاومتی(۰۲۸/۰ , p=039/0 p=) و گروه ترکیب تمرین مقاومتی با ویبریشن تمام بدن(۰۲۸/۰ , p=05/0 p=) معنادار بود. نسبت تستوسترون به کورتیزول در ۴ مورد کاهش پیدا کرده و تنها پس از جلسه آخر در گروه ترکیب تمرین مقاومتی با ویبریشن تمام بدن افزایش معنادار داشت(۰۳۲/0p=) . تفاوت معناداری برای پاسخ های هورمونی بین گروه های سه گانه مشاهده نشد. نتیجه گیری افزایش غلظت کورتیزول و تستوسترون و همچنین نسبت تستوسترون به کورتیزول پس از آخرین جلسه در گروه ترکیب تمرین مقاومتی با ویبریشن تمام بدن تأیید می‌کنند که ترکیب این دو روش موجب تقویت بهتر مسیر های آنابولیک شده اند.