مقاله گزارش یک مورد سندروم نئوپلازی های متعدد اندوکرین نوع (MEN2B) 2B

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله گزارش یک مورد سندروم نئوپلازی های متعدد اندوکرین نوع (MEN2B) 2B دارای ۱۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله گزارش یک مورد سندروم نئوپلازی های متعدد اندوکرین نوع (MEN2B) 2B  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله گزارش یک مورد سندروم نئوپلازی های متعدد اندوکرین نوع (MEN2B) 2B،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله گزارش یک مورد سندروم نئوپلازی های متعدد اندوکرین نوع (MEN2B) 2B :

تعداد صفحات :۱۳

مقدمه:
سندروم MEN2B یکی از سندروم های همراه با بدخیمی های سیستمیک است که تظاهرات دهانی صورتی دارد. این علائم به تشخیص آن در سنین پائین کمک می کند. در این مقاله گزارش یک مورد بیمار مبتلا به سندروم MEN2B که با علائم دهانی – صورتی تشخیص داده شده، ارائه گردیده است.
یافته ها:

# مولف مسؤول، آدرس : مشهد دانشکده دندانپزشکی، بخش بیماریهای دهان، تلفن ۱۷ – 8829501 – 0511

پسر بچه ۸ ساله ای جهت انجام معالجات دندانپزشکی به دانشکده دندانپزشکی مشهد مراجعه نموده بود. در معاینات بالینی، پاپولهای متعدد (که در بررسی هیستوپاتولوژیک نوروما تشخیص داده شد) در گوشه لبها، قدام زبان و حاشیه پلک پائین دیده شد. همچنین صورت کشیده، کام عمیق، نوروماهای حاشیه پلک پائین و برگشتن پلکها به سمت خارج مشاهده گردید. بر اساس یافته های دهانی و چشمی تشخیص بالینی سندروم MEN2B گذاشته شد و بیمار به فوق تخصص غدد اطفال ارجاع گردید. در اسکن تیروئید بیمار ندولهای سرد یافت شد که پس از برداشت کامل تیروئید، نتیجه هیستوپاتولوژی آن کارسینومای مدولاری تیروئید بود. در آزمایشات بیوشیمیایی ادارار نیز، متابولیتهای اپی نفرین و نوراپی نفرین بالا بود که وی را مورد ظن برای ابتلا به فئوکروموسیتوما در آینده قرار می دهد. در حال حاضر بیمار تحت کنترل فوق تخصص غدد قرار دارد.
نتیجه گیری:
درمان موفقیت آمیز سندروم MEN2B نیاز به تشخیص زود هنگام بیماری دارد و این امر بسیار محتمل است که دندانپزشک اولین کسی باشد که با توجه به علائم دهانی آن، این سندروم را تشخیص دهد. بنابراین دندانپزشکان باید از یافته های دهانی این بیماری آگاهی داشته باشند.