مقاله بررسی اثر پلی‏مورفیسم ژن سایتوکاین های پیش‏التهابی در بیماری پریودنتیت مهاجم ژنرالیزه

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله بررسی اثر پلی‏مورفیسم ژن سایتوکاین های پیش‏التهابی در بیماری پریودنتیت مهاجم ژنرالیزه دارای ۱۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی اثر پلی‏مورفیسم ژن سایتوکاین های پیش‏التهابی در بیماری پریودنتیت مهاجم ژنرالیزه  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی اثر پلی‏مورفیسم ژن سایتوکاین های پیش‏التهابی در بیماری پریودنتیت مهاجم ژنرالیزه،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی اثر پلی‏مورفیسم ژن سایتوکاین های پیش‏التهابی در بیماری پریودنتیت مهاجم ژنرالیزه :

تعداد صفحات :۱۷

مقدمه: پریودنتیت مهاجم یک بیماری چند عاملی است که در حضور باکتری ها و تحت تأثیر فاکتورهای محیطی و ژنیتیکی ایجاد می شود و باعث کاهش عملکرد بافت های نگهدارنده دندان در سنین زیر سی سال می شود. سایتوکاین‏های پیش التهابی با شرکت در پدیده التهاب در پاسخ ایمنی فرد به پاتوژن های پریودنتال نقش دارند. پیشنهاد شده است پلی‏مورفیسم ژن سایتوکاین‏ها می تواند در پاسخ ایمنی فرد و در نتیجه در پاتوژنز پریودنتال مؤثر باشد. این مطالعه به بررسی ارتباط پلی‏مورفیسم ژن IL-1β+3954C/T، IL-1α-889C/T و TNF-α-308G/A به عنوان مهمترین سایتوکاین‏های پیش التهابی در پریودنتیت مهاجم می پردازد.
مواد و روش ها: در این مطالعه مورد- شاهدی که مسائل اخلاقی آن مورد تایید و تصویب کمیته اخلاق دانشگاه علوم پزشکی مشهد قرار گرفت، بعد از گرفتن نمونه خون وریدی از بازوی بیماران (تعداد=۶۵) و افراد سالم (تعداد=۶۰) مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی مشهد، DNA آنها در پژوهشکده بوعلی استخراج گردید و توسط تکنیک PCR-RFLP پلی‏مورفیسم ژن آنها تعیین گردید. داده ها توسط نرم افزار SPSS با ویرایش ۱۵ مورد آنالیز قرار گرفت.
یافته ها:IL-1β: ژنوتایپ CT، CC و TT در بیماران به ترتیب ۶/۳۹ %، ۴/۶۰% و ۰% و در افراد سالم به ترتیب ۷/۴۱% ؛ ۵۰% و ۳۰/۸% بدست آمد. IL-1α : ژنوتایپ CT، CC و TT در بیماران به ترتیب ۶/۴۴% و ۲/۴۶% و ۲/۹% و در افراد سالم به ترتیب ۵/۴۶%، ۲/۵۱% و ۳/۲% حاصل شد. TNF-α: ژنوتایپ GA، GG و AA در بیماران به ترتیب ۸/۴۴%، ۴/۴۱% و ۸/۱۳% و در افراد سالم به ترتیب ۷/۴۶%، ۵۰% و ۳/۳% بدست آمد. بین دو گروه هیچ اختلاف آماری معنی داری مشاهده نشد.
نتیجه گیری: عدم ارتباط بین پلی‏مورفیسم های IL1α، IL1β و TNFα با بیماری پریودنتیت مهاجم در جامعه مورد مطالعه ما، استفاده از این ژن ها را به عنوان ریسک مارکر، در پریودنتیت مهاجم، مورد تردید قرار می دهد.