دانش رسان |
مرکز علم و دانش کشور مقاله مقایسه ثبات ایمپلنتهای قرار گرفته در نواحی تحت درمان با Mineralized Cortical Cancellous Allograft Blocks با ایمپلنتهای قرار گرفته در استخوان طبیعی با استفاده از آنالیز فرکانس انعکاسی
در حال بارگذاری
توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد
مقاله مقایسه ثبات ایمپلنتهای قرار گرفته در نواحی تحت درمان با Mineralized Cortical Cancellous Allograft Blocks با ایمپلنتهای قرار گرفته در استخوان طبیعی با استفاده از آنالیز فرکانس انعکاسی دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد مقاله مقایسه ثبات ایمپلنتهای قرار گرفته در نواحی تحت درمان با Mineralized Cortical Cancellous Allograft Blocks با ایمپلنتهای قرار گرفته در استخوان طبیعی با استفاده از آنالیز فرکانس انعکاسی کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله مقایسه ثبات ایمپلنتهای قرار گرفته در نواحی تحت درمان با Mineralized Cortical Cancellous Allograft Blocks با ایمپلنتهای قرار گرفته در استخوان طبیعی با استفاده از آنالیز فرکانس انعکاسی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد
بخشی از متن مقاله مقایسه ثبات ایمپلنتهای قرار گرفته در نواحی تحت درمان با Mineralized Cortical Cancellous Allograft Blocks با ایمپلنتهای قرار گرفته در استخوان طبیعی با استفاده از آنالیز فرکانس انعکاسی :
تعداد صفحات :۱۰
مقدمه: موفقیت درمان ایمپلنت بستگی به میزان کافی استخوان در محل قرارگیری ایمپلنت دارد. تهیه استخوان اتوژن چه داخل دهانی، چه خارج دهانی کاری ناخوشایند و تهاجمی برای بیمار است. لذا استفاده از جایگزینهای استخوان برای این امر توصیه میشود. هدف مقاله حاضر مقایسه ثبات ایمپلنتهای قرار گرفته در نواحی تحت درمان با بلوکهای کورتیکوکنسلوس مینرالیزه با ایمپلنتهای قرار گرفته در استخوان طبیعی با استفاده از آنالیز فرکانس انعکاسی بود.
مواد و روشها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی که مسایل اخلاقی آن مورد تصویب کمیته اخلاقی دانشگاه علوم پزشکی مشهد قرار گرفته بود، تعداد ۹ بیمار که عرض ریج ناکافی در ناحیه قدامی فک بالا داشتند، انتخاب شدند و با استفاده از بلوکهای کورتیکوکنسلوس مینرالیزه عرض ریج در آنها افزایش داده شد. بعد از ۶ ماه از قرار دادن بلوک آلوگرفت ناحیه مجدداً باز گردید. تعداد ۹ ایمپلنت در نواحی مورد نظر قرار گرفت. جهت گروه کنترل هم تعداد ۹ بیمار انتخاب شدند که دارای عرض ریج کافی در ناحیه قدامی فک بالا و استخوان طبیعی بودند و ایمپلنتها در نواحی معادل با نواحی دریافت کننده ایمپلنت در گروه اول قرار گرفتند. سپس شاخص ISQ، ۳ و ۶ ماه بعد از ایمپلنت گذاری اندازه گیری شد. تحلیل آماری توسط نرم افزار SPSS، با ویرایش ۱۵ با کمک آزمونهای آماری Paired t-test برای مقایسه در هر گروه و آزمون t-testTwo sampleبرای مقایسه دو گروه با هم انجام گرفت.
یافتهها: در طی دوره مطالعه، ۲ ایمپلنت در گروه آلوگرفتها دچار شکست شدند. شاخص ISQ در گروه آلوگرفت بین دورههای زمانی ۳ ماه و ۶ ماه تفاوت آماری معنیداری داشت (۰۰۸/0P=) ولی در گروه کنترل بین دورههای زمانی ۳ ماه و ۶ ماه تفاوت آماری معنیداری وجود نداشت (۰۶۵/0P=). بین دو گروه آلوگرفت و کنترل در زمان ۳ ماه تفاوت آماری معنیداری در شاخص ISQ وجود نداشت (۳۱۷/0P=) اما بعد از ۶ ماه شاخص ISQ در گروه کنترل به طور معنیداری بالاتر بود (۰۰۰/0P=).
نتیجه گیری: شاخص ISQ در هر دو گروه با در نظر گرفتن حداقل ۶۰ جهت بارگذاری ایمپلنتها مناسب است. بلوکهای کورتیکوکنسلوس مینرالیزه آلوگرفت میتوانند به عنوان داربستی جهت رشد استخوان و افزایش عرض ریج باقیمانده جهت گذاشتن ایمپلنتها بکار روند.
- در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.
