مقاله ارزیابی سطح سرمی سلنیوم، منیزیوم، سدیم، روی و مس در بیماران با اختلالات مفصل گیجگاهی فکی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله ارزیابی سطح سرمی سلنیوم، منیزیوم، سدیم، روی و مس در بیماران با اختلالات مفصل گیجگاهی فکی دارای ۲۱ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله ارزیابی سطح سرمی سلنیوم، منیزیوم، سدیم، روی و مس در بیماران با اختلالات مفصل گیجگاهی فکی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله ارزیابی سطح سرمی سلنیوم، منیزیوم، سدیم، روی و مس در بیماران با اختلالات مفصل گیجگاهی فکی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله ارزیابی سطح سرمی سلنیوم، منیزیوم، سدیم، روی و مس در بیماران با اختلالات مفصل گیجگاهی فکی :

تعداد صفحات :۲۱

مقدمه: محتوای سرمی ریزمغذی ها در طی مسیر التهاب و عفونت تغییر می کند. در این مطالعه ارزیابی سطح سرمی سلنیوم، منیزیوم، سدیم، روی و مس در بیماران دارای اختلال مفصل گیجگاهی فکی و مقایسه آن با افراد سالم انجام گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه مورد- شاهدی، از بین بیماران دارای اختلال مفصل گیجگاهی فکی مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی مشهد، تعداد ۶۰ نفر انتخاب شدند. همه افراد شرکت کننده توسط یک متخصص پروتز با تجربه بالا در زمینه اکلوژن معاینه شدند. ۲۰ نفر دارای اختلال عضلانی، ۲۰ نفر دارای اختلال مفصلی (دررفتگی دیسک قابل برگشت) و ۲۰ نفر دارای اختلال التهابی (استئوآرتریت) بودند، همچنین ۲۰ نفر از افراد سالم به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. در همه این افراد سطوح سرمی سلنیوم، منیزیوم، سدیم، روی و مس به کمک Flame atomic absorption spectrometry (FAAS) بررسی گردید. از آزمون کروسکال والیس، کای اسکوئر و دقیق فیشر جهت آنالیز آماری داده ها استفاده شد. (۰۵/0P) یافته ها: میانگین سنی افراد شرکت کننده در مطالعه ۳۱/۹±7/31 سال بود. ۲۵ نفر (۶/۳۱ درصد) مرد و ۵۴ نفر (۴/۶۸ درصد) زن شرکت کردند. میانگین سطح سرمی عناصر روی، منیزیوم، سدیم، مس و سلنیوم در افراد دارای اختلال عضلانی به ترتیب ۶۸/۶۷، ۹۴/۱، ۰۵/۱۴۰، ۷۴/۱۲۲ و ۰۸/۱۱۲، در افراد دارای اختلال جابجایی دیسک به ترتیب ۶۵، ۹۴/۱، ۹۵/۱۳۸، ۹۴/۱۱۶ و ۷۹/۱۱۰، در افراد دارای اختلال التهابی استئوآرتریت به ترتیب ۶۵/۶۵، ۸۴/۱، ۵۰/۱۳۶، ۵/۱۳۸ و ۷۵/۱۰۵ و در افراد گروه کنترل به ترتیب ۴/۶۲، ۸/۱، ۴/۱۳۵، ۵۱/۱۳۸ و ۵۸/۱۱۰ میکروگرم بر دسی لیتر بود. نتیجه گیری: میانگین سطح سرمی عنصر سدیم در گروه عضلانی نسبت به گروه های استئوآرتریت و کنترل و همچنین در گروه اختلال مفصلی (جابجایی دیسک قابل برگشت) نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری بالاتر بود.