مقاله تجزیهQTL مقاومت به خشکی با استفاده ازجمعییت دابل هاپلوئیددرگندم

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله تجزیهQTL مقاومت به خشکی با استفاده ازجمعییت دابل هاپلوئیددرگندم دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله تجزیهQTL مقاومت به خشکی با استفاده ازجمعییت دابل هاپلوئیددرگندم  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله تجزیهQTL مقاومت به خشکی با استفاده ازجمعییت دابل هاپلوئیددرگندم،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله تجزیهQTL مقاومت به خشکی با استفاده ازجمعییت دابل هاپلوئیددرگندم :

تعداد صفحات:۸

چکیده:

تنش خشکی یکی از عوامل جدی کاهش عملکردمحصولات زراعی است. امروزه اصلاح گران می توانند با استفاده از مارکرهای ملکولی و تکنیک تجزیه QTL انتخاب برای صفات کمی و مقاومت به تنش های محیطی را با سودمندی بیشتری انجام دهند. به منظور مکان یابی QTL های مربوط به مقاومت به خشکی و صفات وابسته به آن، ۹۶ دابل هاپلونید حاصل از تلاقی بین چاینیز سپرینگ و لاین SQ در دو محیط آبیاری نرمال و محدود در داخل گلخانه مورد ارزیابی قرار گرفتند و صفات: وزن هزار دانه، عملکرد دانه، تعداد دانه در خوشه و طول پدانکل در دو محیط اندازی گیری و شاخص های مقاومت به خشکی شامل میانگین هندسی (GMP)، حساسیت (SSI)، تحمل تنش STI، شاخص MP و شاخص تحمل TQL محاسبه گردیدند. تجزیه های آماری برای بررسی های فنوتیپی صفات انجام گرفت و سپس تهیه نقشه لینکاژی با ۳۳۸ مارکر مولکولی و تجزیه QTL، توسط نرم افزار MAPMAKER انجام و QTL های مربوطه تعیین گردید. تجزیه واریانس نشان داد که تفاوت بین ژنوتیپ ها در کلیه صفحات در هر یک از محیطهای آبیاری نرمال و محدود در سطح ۰۰۱/. معنی دار است. از ۳۳۸ مارکر مولکولی مجموعاً ۲۴ گروه لینکاژی به دست آمد. در آبیاری نرمال یک QTL برای هر یک از صفات وزن هزار دانه، عملکرد و ارتفاع به ترتیب روی کروموزومهای ۲A ،۱B،۴B تشخیص داده شد که به ترتیب ۹%، ۱۶%، ۱۵/۸% از واریانس فنوتیپی این صفات را توجیه می نمایند. و در آبیاری محدود یک QTL برای کروموزومهای ۴A، ۷A تشخیص داده شد که به ترتیب ۱۵% و ۱۴% از واریانی فنوتیپی را توجیه می نمایند و دو QTL برای شاخص MP روی کروموزومهای ۵A و ۱A تشخیص داده شد که به ترتیب ۱۵% و ۱۳/۹% از واریانس فنوتیپی این شاخص را توجیه می نمایند. یک QTL برای شاخص ST1 روی کروموزوم ۱B و یک QTL برای شاخص GMP در همان منطقه QTL مربوط به ST1 تشخیص داده شد که به ترتیب ۱۸/۸% و ۱۶% از واریانس هاس فنوتیپی دو شاخص ST1 و GMP را توجیه می نمایند.