مقاله مقایسه راستای آناتومیک ران و زانو در دوندگان نخبه دارای سندروم استرس داخلی درشت نی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله مقایسه راستای آناتومیک ران و زانو در دوندگان نخبه دارای سندروم استرس داخلی درشت نی دارای ۱۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله مقایسه راستای آناتومیک ران و زانو در دوندگان نخبه دارای سندروم استرس داخلی درشت نی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله مقایسه راستای آناتومیک ران و زانو در دوندگان نخبه دارای سندروم استرس داخلی درشت نی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله مقایسه راستای آناتومیک ران و زانو در دوندگان نخبه دارای سندروم استرس داخلی درشت نی :

تعداد صفحات :۱۶

هدف: سندروم استرس داخلی درشت نی وضعیتی شامل افزایش درد در دو سوم دیستال استخوان درشت نی و در لبه­ ی خلفی داخلی این استخوان می­ باشد. هدف از مطالع ه­ی حاضر بررسی تفاوت راستای آناتومیک ران و زانو در دوندگان دارای سندروم استرس داخلی درشت­نی می ­باشد. روش بررسی: نمونه آماری مورد مطالعه در تحقیق حاضر ۷۰ دونده نخبه پسر می‌باشد که در دو گروه مبتلا به سندروم استرس داخلی درشت نی و گروه کنترل قرار گرفتند. متغیرهای زانو ضربدری و پرانتزی (شاخص IM-IC)، زانوی عقب رفته، زاویه Q، Anteversion ران، چرخش داخلی و خارجی مفصل ران در این افراد اندازه‌گیری شدند. اطلاعات جمع‌آوری شده با استفاده از روش آماری تی مستقل و نرم افزار SPSS نسخه ۱۸ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: یافته‌های حاصل از تجزیه و تحلیل داده‌ها نشان داد که بین میانگین زانوی عقب رفته، Anteversion ران و دامنه چرخش خارجی مفصل ران در دو گروه مورد مطالعه تفاوت معنی‌داری وجود دارد، به طوری که میزان باز شدن بیش ازحد زانو (۲/۶۲± 6/0) (2/33 ±3/51) و Anteversion ران (۲/۸۷ ± 16/7) (2/52 ± 14/38) در گروه مبتلا بیشتر می‌باشد و همچنین افراد گروه مبتلا به سندروم استرس اخلی درشت نی دارای محدودیت دامنه حرکتی چرخش خارجی ران (۶/۲۳ ± 30/50) (6/25 ± 33/15) می‌باشند (۰/۰۵>p). در حالی که بین میانگین شاخص IM-IC (2/94 ±1/90) (3/30 ± 1/98)، زاویه Q (3/20 ± 11/6) (3/90 ± 10/7) و دامنه حرکتی چرخش داخلی ران (۵/۹۸ ± 32/3) (5/06 ± 31/8) در دو گروه مورد مطالعه تفاوت معنی‌داری یافت نشد (۰/۰۵<p). نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر احتمالا زانوی عقب رفته، افزایش زاویه Q، افزایش میزان Anteversion و محدودیت در چرخش خارجی مفصل ران از عوامل موثر و خطر زا در وقوع سندروم استرس داخلی درشت نی می‌باشند، که می‌توان با تشخیص به موقع ناهنجاری و مداخله زود هنگام از وقوع این آسیب پیشگیری نمود.