مقاله پایش و پیش‌بینی روند تغییرات مکانی کاربری اراضی با استفاده از مدل LCM (مطالعه موردی: منطقه مریوان)

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله پایش و پیش‌بینی روند تغییرات مکانی کاربری اراضی با استفاده از مدل LCM (مطالعه موردی: منطقه مریوان) دارای ۲۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله پایش و پیش‌بینی روند تغییرات مکانی کاربری اراضی با استفاده از مدل LCM (مطالعه موردی: منطقه مریوان)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله پایش و پیش‌بینی روند تغییرات مکانی کاربری اراضی با استفاده از مدل LCM (مطالعه موردی: منطقه مریوان)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله پایش و پیش‌بینی روند تغییرات مکانی کاربری اراضی با استفاده از مدل LCM (مطالعه موردی: منطقه مریوان) :

تعداد صفحات :۲۴

آشکارسازی و پیش‌بینی تغییرات کاربری اراضی از جمله نیازهای مدیریت منابع طبیعی و ارزیابی تغییرات اکوسیستم به‌شمار می‌آیند. هدف این تحقیق، پایش تغییرات کاربری اراضی در گذشته و بررسی امکان پیش‌بینی آن در آینده با استفاده از مدلساز تغییر زمین (LCM) در بخش غربی شهرستان مریوان است. در این تحقیق، تصاویر سنجنده‌های TM لندست ۵ سال ۱۳۶۸، ETM+ لندست ۷ سال ۱۳۷۹ و TM لندست ۵ سال۱۳۹۰ تجزیه‌وتحلیل شد. تصاویر هر سه مقطع زمانی به چهار طبقه جنگل، کشاورزی، منابع آبی و مناطق انسان‌ساخت طبقه‌بندی شد. پیش‌بینی وضعیت کاربری اراضی برای سال ۱۳۹۰، با استفاده از نقشه‌های کاربری سال‌های ۱۳۶۸و ۱۳۷۹ و به کمک مدل LCM و بر پایه شبکه‌های عصبی مصنوعی و تحلیل زنجیره مارکوف انجام گرفت. به این منظور، از متغیر‌های مکانی فاصله از جاده‌ و مناطق مسکونی، فاصله از حاشیه جنگل، ارتفاع و جهت نیز به‌عنوان عوامل مؤثر بر تغییرات در شبکه عصبی مصنوعی استفاده شد. بنابر نتایج، در طول دوره ۱۳۶۸-۱۳۹۰، ۱۲۳۴ هکتار جنگل با نرخ ۲۱/۰ درصد در سال، تخریب شده است. همچنین مناطق انسان‌ساخت، با نرخ سالیانه ۵/۷ درصد به‌مقدار ۶۴/۲ درصد (۹۲۴ هکتار) نسبت به سطح اولیه خود توسعه یافته و اراضی کشاورزی با ۱۰۶۶ هکتار افزایش و ۷۷۷ هکتار کاهش، در مجموع ۲۸۹ هکتار افزایش داشته است. برای ارزیابی صحت پیش‌بینی مدلساز، نقشه‌های کاربری اراضی پیش‌بینی‌شده و واقعی به‌طورکامل و همچنین نقشه‌های تغییرات آن‌ها با هم مقایسه شد. صحت کلی و ضریب کاپای نقشه پیش‌بینی‌شده بسیار زیاد و به‌ترتیب ۹۶ درصد و ۹۲ درصد بود، ولی شاخص کاپای تغییرات جنگل، کشاورزی و مناطق انسان‌ساخت به‌نسبت کم و به‌ترتیب ۳۷ درصد، ۵۰ درصد و ۴۸ درصد محاسبه شد که نشان‌دهنده نا‌همخوانی مکان تغییرات واقعی و پیش‌بینی‌شده و در نتیجه پیش‌بینی به‌نسبت ضعیف تغییرات کاربری اراضی با رویکرد مورد استفاده در منطقه تحقیق است. بررسی نقش دیگر متغیرهای مؤثر بر تغییرات مانند تیپ‌های خاک و جنگل و اطلاعات اقتصادی- اجتماعی برای بهبود عملکرد مدل توصیه می‌شود.