مقاله اثر باقی‌مانده حشره کش‌های ایمیداکلوپرید و پی‌متروزین روی رفتار جهت‌یابی زنبور Lysiphlebus fabarum Marshall پارازیتوئید شته سیاه باقلا Aphis fabae Scopoli

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله اثر باقی‌مانده حشره کش‌های ایمیداکلوپرید و پی‌متروزین روی رفتار جهت‌یابی زنبور Lysiphlebus fabarum Marshall پارازیتوئید شته سیاه باقلا Aphis fabae Scopoli دارای ۲۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله اثر باقی‌مانده حشره کش‌های ایمیداکلوپرید و پی‌متروزین روی رفتار جهت‌یابی زنبور Lysiphlebus fabarum Marshall پارازیتوئید شته سیاه باقلا Aphis fabae Scopoli  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله اثر باقی‌مانده حشره کش‌های ایمیداکلوپرید و پی‌متروزین روی رفتار جهت‌یابی زنبور Lysiphlebus fabarum Marshall پارازیتوئید شته سیاه باقلا Aphis fabae Scopoli،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله اثر باقی‌مانده حشره کش‌های ایمیداکلوپرید و پی‌متروزین روی رفتار جهت‌یابی زنبور Lysiphlebus fabarum Marshall پارازیتوئید شته سیاه باقلا Aphis fabae Scopoli :

تعداد صفحات :۲۲

به‌منظور انتخاب حشره‌کش‌های مناسب در مدیریت تلفیقی شته سیاه باقلا، بررسی اثرات جانبی آنها روی رفتار زنبور پارازیتوئید Lysiphlebus fabarum Marshall ضروری به‌نظر می‌رسد. لذا در پژوهش حاضر، اثر زیرکشنده‌ی دو حشره‌کش ایمیداکلوپرید و پی‌متروزین روی رفتار جهت‌یابی جمعیت دوجنسی زنبور پارازیتوئید مذکور نسبت به بوی گیاه باقلا، شته سیاه باقلا و حشره‌کش‌ها با استفاده از روش بویایی‌سنجی بررسی شد. پارازیتوئیدهای ماده جفت‌گیری کرده (طول عمر کمتر از ۴۸ ساعت) به مدت ۲۴ ساعت در معرض سطح آغشته به غلظت‌های ۱/۱ و ۵/۶۴۶ میلی‌گرم ماده موثر بر لیتر (LC25) به‌ترتیب برای حشره‌کش‌های ایمیداکلوپرید و پی‌متروزین قرار گرفتند. نتایج به‌دست آمده از آزمایش واکنش جهت‌یابی پارازیتوئیدها نسبت به برگ‌های دارای شته و عسلک یا برگ فاقد شته و عسلک نشان داد که در تیمار شاهد، ایمیداکلوپرید و پی‌متروزین، زنبورها به‌طور معنی‌داری به‌سمت برگ‌های دارای شته و عسلک جلب شدند (۰۵/۰ > P). آزمایش‌های جهت‌یابی زنبورها نسبت به برگ‌های دارای شته و عسلک یا برگ‌های با شته و بدون عسلک و همچنین نسبت به برگ‌های دارای عسلک یا برگ فاقد شته و عسلک نشان داد که زنبورهایی که در معرض باقیمانده ایمیداکلوپرید قرار گرفته بودند، نسبت به هیچکدام از تیمارها ترجیح معنی‌داری را نشان ندادند (۰۵/۰ < P). در حالی‌که زنبورها در تیمار شاهد و پی‌متروزین به‌طور معنی‌داری به سمت برگ‌های دارای شته و عسلک و برگ دارای عسلک جلب شدند (۰۵/۰ > P). در تیمار شاهد و آفت‌کش‌ها، ایمیداکلوپرید اثر دورکنندگی روی زنبورها داشت در حالی‌‌که پی‌متروزین فاقد اثر دورکنندگی بود. لذا کاربرد پی‌متروزین برای حفظ پارازیتوئید توصیه می‌شود.