مقاله ترجمه و نموداری کردن بخش عربی صرف ساده

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله ترجمه و نموداری کردن بخش عربی صرف ساده دارای ۳۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات و فهرست کامل در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله ترجمه و نموداری کردن بخش عربی صرف ساده  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : توضیحات زیر بخشی از متن اصلی می باشد که بدون قالب و فرمت بندی کپی شده است

بخشی از فهرست مطالب پروژه مقاله ترجمه و نموداری کردن بخش عربی صرف ساده

مقدمه  
اسم  
قواعد اعلال مخصوص اسم  
مصدر و غیرمصدر  
۱- مصدر اصلی  
۲- مصدر میمی  
۳- مصدر صناعی  
۴- مصدر مجهول  
۵- اسم مصدر  
۶- مصدر مرّه و نوع  
جامد و مشتق  
۱- اسم فاعل  
۲- اسم مفعول  
۳- صفت مشبهه  
۴- اسم تفضیل  
۵- اسم مبالغه  
۶- اسم مکان  
۷- اسم زمان  
۸- اسم آله  
۹- تقسیم جامد و مشتق به موصوف و صفت  
مذکر و مؤنث  
۱- اقسام مذکر و مؤنث  
۲- اسناد فعل به مونث  
۳- علامات و آثار و مواضع تأنیث  
متصرف و غیرمتصرف  
۱- مثنی  
۲- جمع  
۳- منسوب  

اسم مصدر

اسم مصدر کلمه‌ای است که دلالت می‌کند بر حاصل و نتیجه از معنی مصدر. مثل: «الحُبّ، البُغض، الغُسل، المَشی، الهُدنَه»

وزن‌های اسم مصدر قیاسی نیست و گاهی با خود مصدر یکی است. مثل: «الحُبّ» و «المَشی»، و گاهی با یکدیگر مختلف هستند. مثل: «البُغض» و «الغُسل» که مصدرهایشان «البَغاضَه» و «الغَسل» است. برای هر فعلی اسم مصدر نیست بلکه ساخت اسم مصدر سماعی است

۶- مصدر مرّه و نوع

گاهی ذکر می‌شود مصدر بعد از فعل برای بیان اینکه فعل واقع نمی‌شود الّا یک دفعه یا برای بیان نوع فعل و چگونگی وقوعش

اسم مکان

اسم مشتقی است که بر محل وقوع فعل و مکان آن دلالت دارد. مثل: «مَجلسُ زیدٍ»

اسم مکان از همه‌ی افعال ساخته می‌شود

ساخت اسم مکان

۱) از ثلاثی مجرد بر وزن «مَفعِل» اگر عین‌الفعل کسره داشته باشد و بر وزن «مَفعَل» اگر عین‌الفعل فتحه یا ضمه داشته باشد

) در غیرثلاثی مجرد می‌باشد بر وزن اسم مفعول مطلقاً و فرق می‌کند بین این و اسم مفعول به قرینه. مثل: مُجتَمَع، مُستَقَر

نکته: آنچه می‌آید مثل: جَزَرَ، یَجزُرُ ¬ مَجزِر، سَجَدَ، سَجُدُ ¬ مَسجِد، شَرَقَ، یشرُقُ ¬ مَشرِق. قیاسی نیستند و به صورت «مسجَد» و «مشرَق» هم می‌آیند و اینها قیاسی هستند

نکته: گاهی ملحق می‌شود به اسم مکان تاء مربوطه. مثل: مَقبَره، مَحکَمه. و گاهی ساخته می‌شود از اسم جامد اسم مکان بر «مَفعَلَه» و دلالت می‌کند بر زیادی معنی آن اسم در مکان. مثل: مَأسَدَه، مَبطَخَه، مَکلَبَه

۷- اسم زمان

اسمی است که بر وقت وقوع فعل دلالت می‌کند. مثل: «مَغرِبُ الشَّمسِ ساعهُ کذا» اسم زمان و اسم مکان در ساخت و وزن مشترک هستند و فرق بین این دو و مصدر میمی در قرینه است

گاهی ملحق می‌شود به اسم زمان تاء مربوطه. مثل: «و اِن کانَ ذو عُسرَهٍ فَنَظِرَهٌ إلی مَیسَرَهٍ»[۱]

نکته: ساخت از جامد مختص به اسم مکان و ساخته نمی‌شود اسم زمان الّا از فعل

۸- اسم آله

[۱] (آیه ۲۸۰- بقره)