مقاله بررسی وجود ژن هایampC و esbls در سویه های اشریشیاکلی جداسازی شده از موارد انسانی و طیور

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله بررسی وجود ژن هایampC و esbls در سویه های اشریشیاکلی جداسازی شده از موارد انسانی و طیور دارای ۱۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی وجود ژن هایampC و esbls در سویه های اشریشیاکلی جداسازی شده از موارد انسانی و طیور  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی وجود ژن هایampC و esbls در سویه های اشریشیاکلی جداسازی شده از موارد انسانی و طیور،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی وجود ژن هایampC و esbls در سویه های اشریشیاکلی جداسازی شده از موارد انسانی و طیور :

تعداد صفحات :۱۷

سابقه و هدف: آنتی بیوتیک های بتالاکتام در حال حاضر رایج ترین درمان برای عفونت های باکتریایی می باشند. از مهم ترین مکانیسم های مقاومت به این آنتی بیوتیک ها تولید آنزیم های بتالاکتامازی توسط باکتری ها می باشد. هدف از این مطالعه بررسی وجود ژن های بتالاکتامازی ampC و esbl در نمونه های اشریشیا کلی جدا شده از موارد انسانی و طیور می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی – توصیفی تعداد ۴۰۰ نمونه ادرار از مراکز درمانی و ۲۰۰ نمونه سواب کلواک طیور از مرغداری های استان تهران جمع آوری گردید. شناسایی فنوتیپی سویه های مولد بتا لاکتاماز با استفاده از آزمون حساسیت ضد میکروبی به روش انتشار دیسک انجام شد. به منظور تایید حضور ژن های ampC و esbl در باکتری های مولد آن از روش PCR استفاده گردید. یافته ها: در مجموع ۱۲۰ نمونه انسانی (۳۰%) و ۵۰ نمونه طیوری (۲۵%) آلوده به باکتری اشریشیاکلی بودند. ارزیابی فنوتیپی نشان داد که ۵۴ مورد (۴۵%) از نمونه های انسانی تولید کننده آنزیم بتا لاکتامازی نوع ESBLs و ۲ مورد (۱.۶۷%) تولید کننده AmpC بودند. در نمونه های طیوری در ۳ مورد (۲۱.۴%) وجود آنزیم بتا لاکتامازی نوع ESBLs تایید شد. این نمونه ها فاقد ژن ampC بودند. بررسی های ژنوتیپی نشان داد که ۲ (۱.۶۷%) نمونه انسانی واجد ژن های بتالاکتامازی نوع ampC بودند. نتیجه گیری: نتایج به دست آمده در این مطالعه نشان می دهد که ژن بتالاکتامازی ampC در نمونه های انسانی وجود داشته اما در نمونه های طیوری باید مطالعات دقیق تری صورت پذیرد. به دلیل اهمیت ارگانیسم های تولیدکننده این آنزیم ها در ایجاد عفونت های بیمارستانی و برای جلوگیری از گسترش آن ها توصیه می شود تحقیقات وسیع تری از نظر بررسی شیوع واقعی این آنزیم در ایران انجام شود.