مقاله ارائه یک روش ابتکاری برای طراحی خطوط شبکه حمل ونقل همگانی با استفاده از الگوریتم تولید مسیر

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله ارائه یک روش ابتکاری برای طراحی خطوط شبکه حمل ونقل همگانی با استفاده از الگوریتم تولید مسیر دارای ۲۱ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله ارائه یک روش ابتکاری برای طراحی خطوط شبکه حمل ونقل همگانی با استفاده از الگوریتم تولید مسیر  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله ارائه یک روش ابتکاری برای طراحی خطوط شبکه حمل ونقل همگانی با استفاده از الگوریتم تولید مسیر،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله ارائه یک روش ابتکاری برای طراحی خطوط شبکه حمل ونقل همگانی با استفاده از الگوریتم تولید مسیر :

تعداد صفحات :۲۱

طراحی شبکه­ حمل­ونقل همگانی کارآمد، یکی از ابزارهای مؤثر مدیران شهری برای پاسخ­گویی به نیاز جابجایی در شهرها است. کارآمدی شبکه­ حمل­ونقل همگانی وابسته به شیوه­ طراحی آن است. طراحی شبکه­ حمل­ونقل همگانی از مسائل پیچیده در برنامه­ریزی حمل­ونقل است که پژوهشگران همواره تلاش کرده­اند با استفاده از روش­های ابتکاری ساده به حل این مسائل بپردازند. الگوریتم تولید مسیر یکی از روش­های ابتکاری است که با استفاده از اصلاح مسیرهای حمل­ونقل همگانی در یک شهر، کارآمدی شبکه­ حمل­ونقل همگانی آن شهر را افزایش می­دهد. در این مقاله روش­ جدیدی برای طراحی شبکه­ حمل­ونقل همگانی مبتنی بر این الگوریتم پیشنهاد می­شود که معیار فاصله برای هر دو گره از مسیر و معیار کمینه زمان سفر را نیز درنظر می­گیرد و تلاش می­شود تا با بهبود بیشتر شرایط برای کاربران، جواب مسأله­ به شرایط واقعی نزدیک­تر شود. این روش پیشنهادی در قالب یک برنامه­ رایانه­ای پیاده­سازی و برای شبکه­ سوفالز مورد آزمایش قرار می­گیرد. نتایج تحلیل حساسیت و در نظر گرفتن پارامترهایی همچون اشتراک کمان­ها در مسیرهای شبکه نشان می­دهد که طراحی مسیرها با روش پیشنهادی توانسته تعداد مسیرها در شبکه را برای پوشش تقاضای برابر تا ۷۰ درصد کاهش داده و طول هم­پوشانی مسیرها در شبکه را نیز تا ۳/۱ کاهش دهد. این روش می­تواند ابزاری برای سیاست­گذاران باشد تا با طرح دقیق­تر شبکه براساس نیاز کاربران گامی مؤثر در جهت افزایش سهم حمل­ونقل همگانی بردارند.