مقاله بررسی تاثیر فعالیت هوازی بر سایتوکین ضد التهابی اینترلوکین-۱۰(IL-10)، رادیکال آزاد نیتریک اکساید (NO)، خستگی و کیفیت زندگی در زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله بررسی تاثیر فعالیت هوازی بر سایتوکین ضد التهابی اینترلوکین-۱۰(IL-10)، رادیکال آزاد نیتریک اکساید (NO)، خستگی و کیفیت زندگی در زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس دارای ۲۱ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی تاثیر فعالیت هوازی بر سایتوکین ضد التهابی اینترلوکین-۱۰(IL-10)، رادیکال آزاد نیتریک اکساید (NO)، خستگی و کیفیت زندگی در زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی تاثیر فعالیت هوازی بر سایتوکین ضد التهابی اینترلوکین-۱۰(IL-10)، رادیکال آزاد نیتریک اکساید (NO)، خستگی و کیفیت زندگی در زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی تاثیر فعالیت هوازی بر سایتوکین ضد التهابی اینترلوکین-۱۰(IL-10)، رادیکال آزاد نیتریک اکساید (NO)، خستگی و کیفیت زندگی در زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس :

تعداد صفحات :۲۱

سابقه و هدف: مولتیپل‌اسکلروزیس (MS) شایع‌ترین بیماری سیستم عصبی مرکزی است. این بیماری اثرات منفی بر سلامت جسمی و روانی دارد. سایتوکین ها و رادیکال‌های آزاد نقش مهمی در پاتوژنز این بیماری دارند و مهمترین هدف مداخلات درمانی می‌باشند. فعالیت ورزشی منظم افت عملکردی مرتبط با بیماری MS را کاهش می‌دهد. اما تاثیر ورزش بر سایتوکین ها و رادیکال های آزاد مرتبط با فعالیت در این بیماری به طور کامل مشخص نشده است. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر ۸ هفته فعالیت ورزشی هوازی بر سطح IL-10،NO ،خستگی و کیفیت زندگی در زنان مبتلا به MS بود. مواد و روش‌ها:۳۰ زن مبتلا به MS با میانگین سن ۶.۹۷ ± 30.11 سال و شدت بیماری(EDSS) کمتر از ۳ به طور داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند.آزمودنی‌ها بصورت تصادفی به دو گروه ورزش (n=15) و کنترل (n=15) تقسیم شدند. گروه تمرین برنامه ورزش هوازی را ۳ روز در هفته و به مدت ۸ هفته اجرا کردند. نمونه‌گیری‌های خونی در سه مرحله(هفته ۰، پایان هفته چهارم و پایان هفته هشتم) و تکمیل پرسشنامه‌ها در دو مرحله قبل و بلافاصله بعد از اتمام آخرین جلسه تمرین انجام شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری تحلیل کوواریانس با اندازه‌گیری‌های تکراری، تحلیل کوواریانس و تی مستقل در سطح معنا داری p≤0.05 تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که پس از ۸ هفته فعالیت هوازی NO در گروه تمرین کاهش معنی‌دار یافت (p≤0.05). IL-10 گروه تمرین پس از ۸ هفته در مقایسه با گروه کنترل افزایش معنی دار داشت (p≤0.05). خستگی در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل پس از ۸ هفته فعالیت کاهش معنی دار و کیفیت زندگی افزایش معنی دار داشت (p≤0.05). نتیجه‌گیری: فعالیت ورزشی هوازی با شدت کم تا متوسط (۴۰ تا ۷۰ درصد حداکثر اکسیژن مصرفی) و متناسب با توانایی بیماران MS به‌گونه‌ای که باعث تشدید علائم بیماری از جمله حساسیت گرمایی و خستگی نشود، می‌تواند از طریق بهبود خستگی،کیفیت زندگی و افزایش سایتوکین‌های ضدالتهابی مانند IL-10 و همچنین کاهش رادیکال‌های آزاد از جمله NO برای بیماران MS مفید باشد.