دانش رسان |
مرکز علم و دانش کشور مقاله تأثیر سه نوع برنامه تمرینی مختلف (تمرین تناوبی، تمرین در گروهای کوچک و تمرین رقابتی) بر منتخبی از فاکتورهای آمادگی جسمانی فوتبالیست‌های آماتور
در حال بارگذاری
توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد
مقاله تأثیر سه نوع برنامه تمرینی مختلف (تمرین تناوبی، تمرین در گروهای کوچک و تمرین رقابتی) بر منتخبی از فاکتورهای آمادگی جسمانی فوتبالیست‌های آماتور دارای ۲۱ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد مقاله تأثیر سه نوع برنامه تمرینی مختلف (تمرین تناوبی، تمرین در گروهای کوچک و تمرین رقابتی) بر منتخبی از فاکتورهای آمادگی جسمانی فوتبالیست‌های آماتور کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله تأثیر سه نوع برنامه تمرینی مختلف (تمرین تناوبی، تمرین در گروهای کوچک و تمرین رقابتی) بر منتخبی از فاکتورهای آمادگی جسمانی فوتبالیست‌های آماتور،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد
بخشی از متن مقاله تأثیر سه نوع برنامه تمرینی مختلف (تمرین تناوبی، تمرین در گروهای کوچک و تمرین رقابتی) بر منتخبی از فاکتورهای آمادگی جسمانی فوتبالیست‌های آماتور :
تعداد صفحات :۲۱
چکیده هدف از تحقیق حاضر، مقایسه تأثیر سه نوع برنامه تمرینی مختلف (تناوبی، بازی در گروههای کوچک و تمرین رقابتی) در میزان توان هوازی، چابکی، ظرفیّت بی‌هوازی، حدِّ اکثر و حدِّ اقل توان، شاخص خستگی و شاخص افت سرعت فوتبالیست‌های آماتور بود. تعداد ۳۶ نفر با میانگین (قد ۹۴/۳±159 سانتی متر، وزن ۰۸/۴±96/55 کیلو گرم، سن ۵/ ± 05/16سال) از بین بازیکنان فوتبال شهرستان آبدانان به صورت تصادفی انتخاب شدند و در سه گروه ۱۲ نفره قرار گرفتند. تمرینات سه روز در هفته و به مدّت ۶ هفته ادامهافت. تا حدِّ امکان، شدّت سه نوع برنامه تمرینی بر اساس ضربان قلب (۹۵/۰ ـ۹۰/۰) و زمان یکسان شد. از آزمون‌های ۱۲دقیقه دوی کوپر، ایلی نویز و RAST استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش آماری ANOVA یک طرفه و آزمون تعقیبی مقایسه زوج‌ها به روش Bonferroni در سطح معنی‌داری ۰۵/۰> P استفاده شد. نتایج نشان داد که تمرین تناوبی و تمرین اختصاصی در گروههای کوچک باعث افزایش معنی‌داری Vo2max، ظرفیّت بی‌هوازی حدِّ اکثر و حدِّ اقل توان وبهبود شاخص افت سرعت نسبت به روش تمرینات به شکل تمرین رقابتی شدند، متغیّر شاخص خستگی پس از ۶ هفته در دو گروه تناوبی و بازی رقابتی بهبود معنی‌داری داشت؛ امّا بین این دو گروه، تفاوت آماری معنی‌دار نبود، فقط در گروه تمرینات اختصاصی پس از ۶ هفته بیشتر شده بود (بهبود نیافت). متغیّر چابکی پس از ۶ هفته در هر سه گروه بهبود معنی‌دار داشت، برای مقایسه بین سه گروه فقط بین گروه تمرین در گروههای کوچک و تمرین رقابتی از لحاظ آماری تفاوت معنی‌داری مشاهده شد. و در مقایسه بین گروه اختصاصی و تناوبی علی رغم کاهش بیشتر زمان در گروه اختصاصی، تفاوت معنی‌دار نبود. بدین ترتیب بر اساس نتایج تحقیق حاضر چون تمرین اختصاصی در گروههای کوچک در مدّت یکسان، موجب بهبود بیشتر عوامل آمادگی جسمانی فوتبالیست‌های آماتور شد و همچنین این شرایط قابل تعمیم به مسابقه است، توصیه می‌شود که از این نوع تمرینات در برنامه آماده‌سازی تیم‌ها استفاده گردد.
- در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.
