مقاله اثر پروبیوتیک های مختلف بر رشد، عملکرد، فراسنجه های خونی و شکمبه ای در گوساله های هلشتاین

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله اثر پروبیوتیک های مختلف بر رشد، عملکرد، فراسنجه های خونی و شکمبه ای در گوساله های هلشتاین دارای ۳۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله اثر پروبیوتیک های مختلف بر رشد، عملکرد، فراسنجه های خونی و شکمبه ای در گوساله های هلشتاین  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله اثر پروبیوتیک های مختلف بر رشد، عملکرد، فراسنجه های خونی و شکمبه ای در گوساله های هلشتاین،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله اثر پروبیوتیک های مختلف بر رشد، عملکرد، فراسنجه های خونی و شکمبه ای در گوساله های هلشتاین :

تعداد صفحات :۳۳

چکیده سابقه و هدف: در سال های اخیر، علاقه به تعیین اثرات تغذیه ای پروبیوتیک ها بر سلامت و عملکرد حیوان، به علت نگرانی مصرف آنتی بیوتیک ها و محرک های رشد در خوراک دام مد نظر قرار گرفته است. بنابراین، این پژوهش با هدف بررسی اثرات افزودن پروبیوتیک به شیر مصرفی بر رشد، عملکرد، فراسنجه های خونی و شکمبه ای در گوساله های نر شیرخوار هلشتاین انجام شد. مواد و روش کار: ۲۴ راس گوساله نر هلشتاین تازه متولد شده در چهار تیمار در قالب طرح کاملا تصادفی به مدت ۷۵ روز مورد پژوهش قرار گرفتند. تیمارهای آزمایشی شامل (۱) تغذیه شیر بدون افزودنی(گروه شاهد)، (۲) تغذیه شیر با افزودن ۲ گرم پروبیوتیک پروتکسین، (۳) تغذیه شیر با افزودن ۲ گرم پروبیوتیک یو پرو (حاوی مخمر Saccharomyces cerevisiae) و (۴) تغذیه شیر با افزودن ۱ گرم پروتکسین و ا گرم مخمر Saccharomyces cerevisiae بود. مصرف آغوز بلافاصله بعد از تولد به مدت ۳ روز انجام شد. دسترسی به خوراک آغازین و آب به صورت آزاد بود. نمونه گیری خون و مایع شکمبه در ۳۰، ۶۰ و ۷۵ روزگی انجام شد. مصرف خوراک و وزن گوساله ها به ترتیب به صورت روزانه و هفتگی اندازه گیری شد. در روزهای ۶۰،۳۰ و۷۵ آزمایش، شاخص های رشد اندازه گیری شدند. یافته ها: مصرف خوراک، افزایش وزن روزانه، بازده خوراک، قابلیت هضم ظاهری مواد مغذی (به غیر از چربی و ماده خشک)، غلظت اسیدهای چرب فرار، اسیدیته مایع شکمبه و فراسنجه های رشد تحت تآثیر تیمارها قرار گرفتند(۰۵/۰> p). تفاوتی در بازده خوراک و افزایش وزن روزانه در کل دوره مشاهده نشد. مصرف خوراک آغازین در گروه شاهد نسبت به سایر گروه ها (در طی۶۰ روز اول) به طور معنی داری بیشتر بود(۰۵/۰> p). اثر افزودن پروبیوتیک به شیر در سنین مختلف بر فراسنجه های خونی و شکمبه ای متفاوت بود(۰۵/۰> p). غلظت کل اسیدهای چرب فرار در تیمار ۴ نسبت به سایر تیمارها به طور معنی داری بیشتر بود(۰۵/۰> p). غلظت نیتروژن آمونیاکی شکمبه در سنین ۳۰ و ۶۰ روزگی تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفت. در پایان آزمایش (۷۵ روزگی) نیتروژن آمونیاکی شکمبه در گروه شاهد ببیشترین مقدار را داشت(۲۱/۹ میلی گرم در دسی لبتر). شیوع اسهال در تیمارهای ۱ تا ۴ به ترتیب ۸، ۰۷/۶، ۷۱/۵ و۴/۱ درصد بود و نمره سلامت عمومی مربوط به تیمار ۴ نسبت به سایر گرو ه ها به طور معنی داری بیشتر بود (۰۵/۰> p). نتیجه گیری: در این آزمایش،pH مایع شکمبه در گروهی که ترکیبی از پروبیوتیک ها را مصرف کردند(تیمار۴)، ثبات بالاتری داشت و از نظر وضعیت سلامت، افزایش وزن بدن، بازده مصرف خوراک، قابلیت هضم مواد مغذی، فراسنجه های خونی و شکمبه ای در شرایط مناسب تری بودند. مصرف ترکیبی از پروبیوتیک ها اثر مثبت بر فراسنجه های اندازه گیری شده داشتند.