مقاله مدلسازی سینتیکی فرآیند تبلور به شیوه ضدحلال فوق بحرانی (دی اکسید کربن-تولوئن-فنانترن)

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله مدلسازی سینتیکی فرآیند تبلور به شیوه ضدحلال فوق بحرانی (دی اکسید کربن-تولوئن-فنانترن) دارای ۱۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله مدلسازی سینتیکی فرآیند تبلور به شیوه ضدحلال فوق بحرانی (دی اکسید کربن-تولوئن-فنانترن)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله مدلسازی سینتیکی فرآیند تبلور به شیوه ضدحلال فوق بحرانی (دی اکسید کربن-تولوئن-فنانترن)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله مدلسازی سینتیکی فرآیند تبلور به شیوه ضدحلال فوق بحرانی (دی اکسید کربن-تولوئن-فنانترن) :

تعداد صفحات :۱۸

در این تحقیق با استفاده از داده­های آزمایشگاهی موجود در منابع، رابطه‌ای تجربی برای تعیین حلالیت فنانترن در مخلوط دی­اکسیدکربن فوق‌بحرانی و تولوئن و همچنین رابطه‌ای جهت پیش‌بینی فوق اشباعیت فنانترن دراثر تغییر فشار سیستم (نرخ تزریق ضدحلال) تعیین گردیده‌است. در ادامه، مدل­سازی سینتیکی تبلور ضد­حلال فوق‌بحرانی با استفاده از روش موازنه جمعیت صورت گرفته‌است. الگوریتم عددی به صورت ترکیبی از روش­های کرنک-نیکلسون و لکس-وندراف برای حل مدل درنظر گرفته شده‌است. مراحل شبیه­سازی با تغییر در عوامل موثر فرآیندی نظیر نرخ افزایش ضدحلال، نرخ فوق‌اشباعیت در دمای عملکردی °C40 و بازه فشاری بین ۳۴/۰ تا ۶۳/۵ مگاپاسکال انجام شد. با حل عددی معادله موازنه جمعیت به روش گسسته­سازی، هسته­زایی، رشدبلور، توزیع اندازه و متوسط طول ذرات تعیین گردیدند. نتایج حاکی از کاهش شدید حلالیت اشباع حل­شونده از ۲۷/۰ تا ۱۶/۰ بدلیل افزایش شدید فشار از ۱/۰ تا ۳۴/۰ مگاپاسکال بوده که باعث ایجاد فوق اشباعیت شدید از ۱ به ۶/۱ و کاهش شدید حلالیت شده‌است. همچین با افزایش ضدحلال، در فشار ۶ مگاپاسکال مقدار فوق‌اشباعیت بیشترین بوده‌است. در فشار ۳/۰ مگاپاسکال هسته­زایی اولیه نسبت به ثانویه اولویت داشته و با افزایش ضدحلال و رسوب حل­شونده اثر هسته­زایی ثانویه تشدید شده و در فشار ۶ مگاپاسکال به مقدار بیشینه خود رسیده‌است. تا فشار۷۹/۱ مگاپاسکال، منحنی توزیع اندازه ذرات بصورت یونیمودال بوده و نقطه بیشینه منحنی در نواحی با اندازه کوچکتر (دسته اندازه­ای کمتر از۲۰) قرار داشته است. مشاهده می­شود که با افزایش فشار، پیک دوم رشد کرده و نمودار از حالت یونیمودال به سمت باینومیال در حال تغییر یافتن بوده است.