مقاله بررسی مقاومت به متی سیلین در استافیلوکوکوس های جدا شده از سگ و تعیین الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی آنها

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله بررسی مقاومت به متی سیلین در استافیلوکوکوس های جدا شده از سگ و تعیین الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی آنها دارای ۱۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی مقاومت به متی سیلین در استافیلوکوکوس های جدا شده از سگ و تعیین الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی آنها  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی مقاومت به متی سیلین در استافیلوکوکوس های جدا شده از سگ و تعیین الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی آنها،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی مقاومت به متی سیلین در استافیلوکوکوس های جدا شده از سگ و تعیین الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی آنها :

تعداد صفحات :۱۷

در این پژوهش، حضور ژن مقاومت به متی‌سیلین (mecA) در استافیلوکوکوس‌های کوآگولاز مثبت (استافیلوکوکوس آرئوس و استافیلوکوکوس سوداینترمدیوس) جدا شده از سگ‌های ارجاعی به بیمارستان دانشکده‌ی دامپزشکی اهواز، بررسی شد و الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی آن‌ها تعیین گردید. سواب‌های بینی از تعداد ۱۴۳ سگ ارجاعی به بیمارستان دامپزشکی اهواز اخذ گردید. سواب‌ها در محیط‌های کشت مانیتول سالت آگار (MSA) و ژلوز خوندار، کشت داده شدند و استافیلوکوکوس‌های کوآگولاز مثبت با استفاده از روش‌های استاندارد تعیین هویت باکتری‌ها، تعیین هویت گردیدند. از تعداد ۶۷ جدایه‌ی استافیلوکوکوس کوآگولاز مثبت (۱۳ جدایه‌ی استافیلوکوکوس آرئوس و ۵۴ جدایه‌ی استافیلوکوکوس سوداینترمدیوس) با استفاده از آغازگرهای اختصاصی مربوط به ژن مقاومت به متی‌سیلین (mecA)، ۲۸ جدایه (۷۹/۴۱ درصد) واجد ژن mecA بودند. حضور این ژن در ۷ جدایه‌ی استافیلوکوکوس آرئوس (۲۵ درصد) و ۲۱ جدایه‌ی استافیلوکوکوس سوداینترمدیوس (۷۵ درصد) مشخص گردید. بیش‌ترین میزان مقاومت آنتی‌بیوتیکی در میان جدایه‌های واجد ژن mecA نسبت به آموکسی‌سیلین (۸۵/۹۲ درصد) بود و پس از آن به ترتیب، نسبت به پنی‌سیلین (۱۴/۵۷ درصد)، کلوگزاسیلین (۵۸/۴۲ درصد)، اگزاسیلین (۷۱/۳۵ درصد)، تتراسیکلین (۱۴/۳۲ درصد)، سفتازیدیم (۲۵ درصد)، اریترومایسین و آزیترومایسین (۴۲/۲۱ درصد)، جنتامایسین و سفتی‌زوکسیم (۲۸/۱۴ درصد)، متی‌سیلین، نورفلوکساسین، مروپنم و کوتریموکسازول (۷۱/۱۰ درصد) بود. همچنین هیچ گونه مقاومتی نسبت به ونکومایسین، کلرامفنیکل، ریفامپین و نیتروفورانتوئین مشاهده نگردید. در میان جدایه‌های فاقد ژن مقاومت به متی‌سیلین بیش‌ترین مقاومت، مربوط به آمپی‌سیلین (۶۱/۸۴ درصد) بود و بعد از آن به ترتیب، پنی‌سیلین (۷۱/۴۸ درصد)، تتراسایکلین (۰۷/۲۳ درصد)، اگزاسیلین (۵۱/۲۰ درصد)، جنتامایسین (۶۹/۷ درصد)، کلرامفنیکل، اریترومایسین، آزیترومایسین، کوتریموکسازول (۱۲/۵ درصد) و سفتازیدیم (۵۴/۲ درصد) قرار داشتند؛ البته هیچ‌گونه مقاومتی در این جدایه‌ها نسبت به کلوگزاسیلین، مروپنم، ونکومایسین، سفتی‌زوکسیم، ریفامپین، متی‌سیلین و نیتروفورانتوئین مشاهده نگردید. شناسایی، پایش و آگاهی از میزان وفور استافیلوکوکوس‌های مقاوم به متی‌سیلین در جمعیت میکروبی و تعیین الگوی حساسیت آنتی‌بیوتیکی آن‌ها برای درمان موفقیت‌آمیز و جلوگیری از گسترش سویه‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک، ضروری می‌باشد. این مطالعات همچنین منجر به آگاهی و ترویج شیوه‌های مؤثر برای جلوگیری از گسترش سویه‌های مقاوم می‌شوند.