مقاله مطالعه هیستوپاتولوژیک اثرات جانبی دوزهای بالای داروی دگزامتازون بر کلیه سگ

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله مطالعه هیستوپاتولوژیک اثرات جانبی دوزهای بالای داروی دگزامتازون بر کلیه سگ دارای ۲۱ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله مطالعه هیستوپاتولوژیک اثرات جانبی دوزهای بالای داروی دگزامتازون بر کلیه سگ  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله مطالعه هیستوپاتولوژیک اثرات جانبی دوزهای بالای داروی دگزامتازون بر کلیه سگ،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله مطالعه هیستوپاتولوژیک اثرات جانبی دوزهای بالای داروی دگزامتازون بر کلیه سگ :

تعداد صفحات :۲۱

برای انجام این مطالعه، ۱۸ قلاده سگ از نوع ولگرد، در سه گروه جداگانه یکگروه کنترل و دو گروه آزمایش هر کدام ۶ قلاده سگ (مشتمل بر ۳ نر و ۳ماده) در نظر گرفته شد.گروههای آزمایش به ترتیب تحت تزریق روزانه دارویدگزامتازون به میزان ۴۰ و ۱۲۵ میکروگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن بهصورت عضلانی در مدت ۱۶ هفته قرار گرفتند. برای جلوگیری از برخورد باموارد پاتولوژیک احتمالی از حیوانات زیر یکسال به این منظور استفاده شد.شرایط تغذیه و مراقبتهای کلی در مورد حیوانات مذکور یکسان در نظر گرفتهشد. لازم به ذکر است یکی از سگهای گروهی که میزان مصرف پایین دارو راداشت ( ۴۰ میکروگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن)، در طول مدت مطالعهتلف شد که هیچ ارتباطی با مصرف دارو نداشت. در کالبدگشایی تغییراتماکروسکوپیک قابل توجهی در کلیه سگهای گروهی که میزان مصرف بالایداروی دگزامتازون را داشت ( ۱۲۵ میکروگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن)،شامل تورم و رنگ پریدگی لکه ها مشاهده شد. نمونه های کلیوی اخذ شده،پس از پایدارسازی در فرمالین با ۱۰ فردرصد و الکل, طبق روشهای رایج پاساژ بافتی، جهت رنگ آمیزی Hematoxilin and Eosin) H&E و P.A.S (Periodic Acid-Schif آماده شدند. در مشاهدات ریزبینی این نمونه ها، ضایعات گلومرولی شاملِ افزایش ملایمدر تعداد سلولهای مزانشیال، چسبندگی بین لای ههای اپی تلیال احشایی و جداریگلومرول، افزایش ضخامت غشاهای پایه گلومرولی وگلومرولواسکلروز بود. درهر صورت عامل این ضایعه نامشخص می باشد، لکن فشار خون متعاقب افزایشغلظتهای گلوکوکورتیکوئیدی پلاسما مؤثر قلمداد شده است