مقاله بررسی ترکیب چند نوع پلیمر در افزایش پایداری ویروس HaNPV در برابر اشعه فرابنفش

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله بررسی ترکیب چند نوع پلیمر در افزایش پایداری ویروس HaNPV در برابر اشعه فرابنفش دارای ۱۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی ترکیب چند نوع پلیمر در افزایش پایداری ویروس HaNPV در برابر اشعه فرابنفش  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی ترکیب چند نوع پلیمر در افزایش پایداری ویروس HaNPV در برابر اشعه فرابنفش،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی ترکیب چند نوع پلیمر در افزایش پایداری ویروس HaNPV در برابر اشعه فرابنفش :

تعداد صفحات :۱۳

پژوهش حاضر به‏منظور بررسی نقش و تأثیر پلیمر‏های گوناگون در میکروکپسول کردن و پوشش‌دهی ویروس HaNPV در مقابل اشعه‌ی فرابنفش انجام شده است. برای این منظور فرمولاسیون میکروکپسول ویروس HaNPV با استفاده از سه پلیمر سدیم آلژینات، ژلاتین و نشاسته و نیز ترکیب این سه پلیمر، به‌کمک روش امولسیون ساخته شد. میزان پایداری و فعالیت بیولوژیکی ویروس در فرمولاسیون‏های حاصل پس از ۵ و ۲۴ ساعت اشعه دهی با نور UVA ( nm385) ، روی لاروHelicoverpa armigera ارزیابی شد. میزان تلفات لاروهای تغذیه شده با سوسپانسیون غیرمیکروکپسول از ۱۰۰ درصد قبل از اشعه دهی به‌۶۶/۴۶ درصد پس از ۲۴ ساعت اشعه دهی کاهش یافت. پلیمرهای نشاسته و سدیم آلژینات به‌طور مجزا و در غلظت‌های به‌کار رفته نه تنها نتوانستند پوشش مناسبی برای ویروس HaNPV در مقابل اشعه‌ی فرابنفش ایجاد کنند، بلکه قبل از اشعه دهی، موجب کاهش فعالیت کشندگی ویروس شدند. در حالیکه ترکیب نشاسته و سدیم آلژینات دارای اثر هم افزایی بوده و موجب افزایش فعالیت بیولوژیکی ویروس شد. به‌طوری‌که پس از گذشت ۵ و ۲۴ ساعت از زمان اشعه دهی، درصد تلفات فرمولاسیون حاصل از ترکیب نشاسته و سدیم آلژینات، در هر دو زمان ۱۰۰ درصدگزارش شد و این میزان در مقایسه با درصد تلفات حاصل از سوسپانسیون غیر میکروکپسول از نظر آماری دارای تفاوت معنی‌دار بود (P<0.05). در صد تلفات فرمولاسیون تهیه شده با ژلاتین پس از ۵ و ۲۴ ساعت اشعه دهی، به‌ترتیب ۱۰۰ و ۵/۹۵ درصد بود. پس از گذشت این دو زمان، ژلاتین و ترکیب آن با سایر پلیمرهای به‌کار رفته، از نظر درصد تلفات با سوسپانسیون غیر میکروکپسول تفاوت معنی‌داری داشتند (df = 7, P<0.05). به‌طور کلی ژلاتین و ترکیب آن با سایر پلیمرها پایداری لازم را برای ویروس HaNPV در برابر اشعه UV فراهم کردند.