مقاله معرفی نشانگرهای ژنتیکی برای شناسایی و جداسازی چهار گونه از خانواده گیش ماهیان خلیج فارس و دریای عمان به روش PCR-RFLP

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله معرفی نشانگرهای ژنتیکی برای شناسایی و جداسازی چهار گونه از خانواده گیش ماهیان خلیج فارس و دریای عمان به روش PCR-RFLP دارای ۲۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله معرفی نشانگرهای ژنتیکی برای شناسایی و جداسازی چهار گونه از خانواده گیش ماهیان خلیج فارس و دریای عمان به روش PCR-RFLP  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله معرفی نشانگرهای ژنتیکی برای شناسایی و جداسازی چهار گونه از خانواده گیش ماهیان خلیج فارس و دریای عمان به روش PCR-RFLP،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله معرفی نشانگرهای ژنتیکی برای شناسایی و جداسازی چهار گونه از خانواده گیش ماهیان خلیج فارس و دریای عمان به روش PCR-RFLP :

تعداد صفحات :۲۴

به منظور معرفی نشانگرهای ژنتیکی چهارگونه از خانواده گیش ماهیان، ۳۲۶ نمونه شامل ۷۸ عدد حلوا سیاه (Parastromateus niger)، ۸۵ عدد سارم دهان بزرگ (Scomberomorus comersoniannus)، ۷۸ عدد پرستوی هندی (mookalee Trachionotus) و ۸۵ عدد گیش ریز (Caraمقاله معرفی نشانگرهای ژنتیکی برای شناسایی و جداسازی چهار گونه از خانواده گیش ماهیان خلیج فارس و دریای عمان به روش PCR-RFLP para) جمع آوری گردید و DNA آنها به روش فنل-کلروفرم استخراج گردید. سیتوکروم b به کمک دستگاه Thermal cycler ( (PCR تکثیر و محصول نهایی Pbp1105 تعیین گردید. در این تحقیق از ۲۷ آنزیم DNAase برای هضم استفاده شد که ۸ آنزیم Bam HI، Alw 26I، Rsa I، Mbo I، Alu I، Hinf I، Dpn I و Dde I برای قطع محلهای روی ژن استفاده شدند و از بین آنها آنزیمهای Alu I، Hinf I و Mbo I تفاوتهای ژنتیکی بین گونه ای (Polymorphism) را نشان دادند و سایر آنزیمها الگوی مشابهی را به نمایش گذاشتند. انواع هاپلوتیپ در چهار گونه مورد مطالعه عبارتند بودند از برای حلوا سیاه هاپلوتیپ BAA، پرستو هندی هاپلوتیپ AAB ، گیش ریز هاپلوتیپ ABA و سارم دهان بزرگ هاپلوتیپ ACA بدست آمد و تبارنگار نیز این چهار گونه را کاملاً از هم جدا نشان داده است به نحوی که می توان هر یک از هاپلوتیپ های مذکور را بعنوان نشانگر ژنتیکی برای شناسایی آنها معرفی نمود.