بررسی اثر ترکیب ریخت پذیرکننده های سوربیتول و پلی اتیلن گلایکول بر خصوصیات فیزیکی و شیمیایی فیلم های ژلاتینی حاصل از پوست ماهی حلوا سیاه

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی اثر ترکیب ریخت پذیرکننده های سوربیتول و پلی اتیلن گلایکول بر خصوصیات فیزیکی و شیمیایی فیلم های ژلاتینی حاصل از پوست ماهی حلوا سیاه دارای ۱۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی اثر ترکیب ریخت پذیرکننده های سوربیتول و پلی اتیلن گلایکول بر خصوصیات فیزیکی و شیمیایی فیلم های ژلاتینی حاصل از پوست ماهی حلوا سیاه  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی اثر ترکیب ریخت پذیرکننده های سوربیتول و پلی اتیلن گلایکول بر خصوصیات فیزیکی و شیمیایی فیلم های ژلاتینی حاصل از پوست ماهی حلوا سیاه،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی اثر ترکیب ریخت پذیرکننده های سوربیتول و پلی اتیلن گلایکول بر خصوصیات فیزیکی و شیمیایی فیلم های ژلاتینی حاصل از پوست ماهی حلوا سیاه :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : پژوهش و نوآوری در علوم و صنایع غذایی

تعداد صفحات :۱۳

در مطالعه حاضر، اثر دو ریخت پذیرکننده سوربیتول و پلی اتیلن گلایکول۴۰۰ در نسبت های مختلف (۵:۵، ۵:۱۰، ۵:۱۵، ۱۰:۵، ۱۰:۱۰، ۱۰:۱۵، ۱۵:۵، ۱۵:۱۰ و ۱۵:۱۵) روی خواص فیزیکوشیمیایی فیلم های ژلاتینی حاصل از پوست ماهی حلوای سیاه (Parastromateus niger) مورد بررسی قرار گرفت. ریخت پذیرکننده ها ترکیباتی با وزن مولکولی پایین هستند که بین ملکول های پلیمر قرار می گیرند تا انعطاف پذیری فیلم را بهبود بخشند.با افزایش میزان ریخت پذیرکننده، مقاومت به کشش و مدول الاستیک فیلم ها کاهش ولی درصد کشش در نقطه پارگی فیلم ها افزایش یافت. این اثر درنتیجه پراکنش مولکول های ریخت پذیرکننده بین پلیمر و تضعیف برهم کنش های پلیمر پلیمر بود و منجربه افزایش کشش فیلم ها گردید. بیشترین کدورت در فیلم های حاوی بالاترین غلظت ریخت پذیرکننده مشاهده شد و کدورت فیلم های حاوی ۱۵ درصد پلی اتیلن گلایکول بیشتر از فیلم های حاوی سوربیتول با همین نسبت ترکیبی بود (P<0.05). تراوش پذیری فیلم ها نسبت به بخار آب عمدتا تحت تاثیر میزان ریخت پذیرکننده بود و صرف نظر از نوع ریخت پذیرکننده، با افزایش غلظت آن در فیلم ها تراوش پذیری به بخار آب از ۱.۰۰۱ به ۱.۹۰۱ میلی مترگرم/پاسکال ساعت مترمربع افزایش یافت. بسته به غلظت ریخت-پذیرکننده، تفاوت معنی داری در حلالیت فیلم ها مشاهده شد، بیشترین و کمترین حلالیت متعلق به نمونه های حاوی ۱۵ درصد و ۵ درصد سوربیتول یا پلی اتیلن گلایکول و به ترتیب حدود ۷۰ درصد و ۱۵.۵ درصد بود (P<0.05). به طورکلی، افزایش حلالیت و تراوش پذیری فیلم های ژلاتینی به دلیل نفوذ مولکول های ریخت پذیرکننده در پلیمر و متعاقبا افزایش فضای آزاد بین آنها بود.

کلید واژه: پلی اتیلن گلایکول، ریخت پذیرکننده، سوربیتول، فیلم ژلاتین ماهی