تاثیر دو شیوه تمرین تناوبی سرعتی و ترکیبی (قدرتی-هوازی) بر سطوح آپلین پلاسمایی و مقاومت به انسولین زنان دیابتی نوع ۲

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تاثیر دو شیوه تمرین تناوبی سرعتی و ترکیبی (قدرتی-هوازی) بر سطوح آپلین پلاسمایی و مقاومت به انسولین زنان دیابتی نوع ۲ دارای ۱۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تاثیر دو شیوه تمرین تناوبی سرعتی و ترکیبی (قدرتی-هوازی) بر سطوح آپلین پلاسمایی و مقاومت به انسولین زنان دیابتی نوع ۲  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تاثیر دو شیوه تمرین تناوبی سرعتی و ترکیبی (قدرتی-هوازی) بر سطوح آپلین پلاسمایی و مقاومت به انسولین زنان دیابتی نوع ۲،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تاثیر دو شیوه تمرین تناوبی سرعتی و ترکیبی (قدرتی-هوازی) بر سطوح آپلین پلاسمایی و مقاومت به انسولین زنان دیابتی نوع ۲ :

تعداد صفحات :۱۳

چکیده مقاله:

فعالیت ورزشی ابزار درمانی موثری برای مدیریت بیماران دیابتی نوع ۵ است؛ هدف این پژوهش بررسی اثر هشت هفته تمریناتترکیبی و تناوبی سرعتی شدید بر سطوح آپلین پلاسمایی و مقاومت به انسولین زنان دیابتی نوع ۵ است. زن دیابتی نوع ۲ دارایاضافه وزن (سن: ۶۰-۴۵ سال و شاخص توده بدنی > 30) با سطوحHbA1c %6/5 به طور داوطلبانه انتخاب شدند وبر اساس مقادیر هموگلوبین A1c در سه گروه تمرین: n=17)HIIT) و ترکیبی (n=17) و کنترل (n=18) قرار گرفتند. تمرینات شامل ۱۲ هفته تمرینترکیبی و HIIT بود. سطوح شاخص های هموگلوبین A1c و گلوکز ناشتا و انسولین اندازه گیری شد. کاهش معنی داری در میزان گلوکزناشتا گروه SIT وجود داشت (p<0/001). میزان انسولین سرم گروه SIT و ترکیبی افزایش قابل توجهی یافت (p<0/001 و p=0/001).میزان آپلین تغییرات معنی داری در گروه HIT و ترکیبی وجود نداشت (p=0/13 و p=0/09).. نتایج تفاوت معنی داری را در شاخصمقاومت به انسولین در گروه (SIT (P<0/001 و ترکیبی (P=0/001) نشان داد. نتایج آزمون آنکوا تفاوت معنی داری در قندخونناشتا (P=0/171 و F=1/853) و آپلین (p=0/12 و F=0/511) نشان نداد. اما تفاوت بین گروهی معنی داری در انسولین (p=0/036و F=3/622) و مقاومت به انسولین (p=0/008 و F=0/511) مشاهده شد. تمرینات ورزشی مستقلاز نوع و روش انجام میتوانند اثراتمثبتی بر کنترل قندخون زنان دیابتی نوع ۲ داشته باشند.