مقاله تغییر شیمیایی کانی های سنگ ساز در توده الترامافیک-مافیک سیخوران، جنوب شرق ایران

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله تغییر شیمیایی کانی های سنگ ساز در توده الترامافیک-مافیک سیخوران، جنوب شرق ایران دارای ۵ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله تغییر شیمیایی کانی های سنگ ساز در توده الترامافیک-مافیک سیخوران، جنوب شرق ایران  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله تغییر شیمیایی کانی های سنگ ساز در توده الترامافیک-مافیک سیخوران، جنوب شرق ایران،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله تغییر شیمیایی کانی های سنگ ساز در توده الترامافیک-مافیک سیخوران، جنوب شرق ایران :

تعداد صفحات:۵

چکیده:

توده الترامافیک-مافیک سیخوران در جنوب شرقی زون دگرگونی سنندج-سیرجان در منطقه اسفندقه در استان کرمان قرار دارد. مطالعه دقیق واحدهای اصلی سنگ شناسی این توده تغییرات آشکار و نهانی را در ترکیب اجزای سازنده آن نشان می دهد. الیون به عنوان یکی از کانی های اصلی سنگ ساز به صورت فازهای پسماندی، کومولوس و اینترکومولوس حضور داشته و میزان فورستریت آن از ۶۹ تا ۹۵ درصد تغییر می کند. کروم اسپینل به عنوان یک فاز فرعی اما مهم، صرفا در واحدهای التراماتیک حضور داشته و ترکیب شیمیایی آن تغییرات قابل ملاحظه ای مانند غنی شدن از آهن و آلومینیم و تهی شدن از کروم از قاعده به بالای توالی، نشان می دهد. کلینوپیروکسن که ابتدا در بخش بالایی واحد عبوری به عنوان یک فاز اینترکوموس ظاهر می شود، در بخش های بالاتر به یک فاز کومولوس مهم تبدیل شده ولی ترکیب آن تغییر چندانی نمی کند و در محدوده دیوپسید باقی می ماند. ارتوپیروکسن، درهارزبورژیت ها با ترکیب انستاتیت و در ورلیت ها، لرزولیت ها، فلدسپاتیک پریدوتیت ها، گابروهای لایه ای و ایزوتروپ با ترکیب برونزویت و اوایل محدوده هیپرستن حضور دارد. پلاژیوکلاز، ابتدا در کومولاهای الترامافیک با ترکیب آنورتیتی خالص و به شکل اینترکومولوس، ظاهر و در گابروهای لایه ای و سپس ایزوتروپ به یک فاز کومولوس عمده تبدیل می شود، ترکیب شیمیایی آن، تغییرات بسیار اندکی نشان داده و در محدوده های آنورتیت درصد ۸۳ تا ۱۰۰ تغییر می کند.