مقاله بررسی اتومایکوزیس در آذربایجان شرقی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بررسی اتومایکوزیس در آذربایجان شرقی دارای ۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی اتومایکوزیس در آذربایجان شرقی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی اتومایکوزیس در آذربایجان شرقی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی اتومایکوزیس در آذربایجان شرقی :

مقاله بررسی اتومایکوزیس در آذربایجان شرقی که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در زمستان ۱۳۸۸ در مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد از صفحه ۲۳۳ تا ۲۳۸ منتشر شده است.
نام: بررسی اتومایکوزیس در آذربایجان شرقی
این مقاله دارای ۶ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله اتومایکوزیس
مقاله قارچ
مقاله آذربایجان شرقی

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
مقدمه: اتومایکوزیس مایکوزی دارای حالات بالینی حاد – تحت حاد و یا مزمن در کانال گوش و احیانا لاله گوش می باشد که با بروز درد، التهاب، ترشح، چرک، خارش و کاهش قدرت شنوایی به علت تشکیل توده ای از عناصر قارچی در مجرای گوش تظاهر می کند. انواع متفاوتی از قارچ های کپکی شفاف و رنگی، مخمرها، شبه مخمرها و به ندرت درماتوفیت ها با منشا اگزوژن و یا اندوژن در اتیولوژی این مایکوز دخیلند. در این مطالعه شناسایی عوامل اتیولوژیک اتومایکوزیس، شرایط زمینه ساز بروز عفونت و توزیع سنی و جنسی بیماری با هدف یافتن الگوی این مایکوز در منطقه مورد نظر بود.
روش کار: این مطالعه توصیفی از سال ۱۳۸۵-۱۳۸۷ بر ۵۳ بیمار در مرکز تحقیقات بیماری های عفونی و گرمسیری دانشگاه علوم پزشکی تبریز انجام شد. از بیماران مراجعه کننده به متخصصان گوش و حلق و بینی که از نظر بالینی مشکوک به ابتلا به اتومایکوزیس بودند؛ پس از ثبت اطلاعات بالینی و اپیدمیولوژیک در جداول مربوطه، نمونه برداری از توده موجود در کانال گوش، و همچنین چرک، ترشحات و پوسته های احتمالی موجود در گوش با استفاده از اسپیکولوم مخصوص به عمل آمد. نمونه های برداشته شده بلافاصله در ظرف های استریل در پیچ دار شماره گذاری شده به آزمایشگاه تخصصی قارچ شناسی ارسال می شد و آزمایش های مستقیم و کشت در سه سری در محیط های اختصاصی به منظور تشخیص عوامل قارچی و تعیین جنس و گونه آنها انجام گرفت.
نتایج: بر اساس نتایج این مطالعه از ۵۳ مورد نمونه برداری از بیماران مشکوک به اتومایکوزیس، ۴۳ نفر دارای عناصر قارچی در نمونه های بالینی بودند. شایعترین عوامل بیماری شامل آسپرژیلوس نیجر (۴۰ مورد)، آسپرژیلوس فومیگاتوس (۳ مورد) و کاندیدا آلبیکانس (۲ مورد) بودند و در گروه سنی ۴۰-۴۹ ساله بیشترین موارد تمرکز عفونت مشاهده شد.
نتیجه گیری: نتایج این مطالعه با نتایج سایر مطالعات انجام یافته در ایران، کشورهای مجاور و سایر نقاط جهان از نظر نوع قارچ اصلی عامل عفونت (آ. نیجر) مشابهت دارد و سایر تشابهات و تفاوت های اصلی اپیدمیولوژیک بروز این مایکوز در این منطقه را مشخص می نماید.