تاثیر دو، چهار و شش هفته بی تمرینی پس از یک دوره تمرین پلایومتریک بر کنترل وضعیت (Posture) مردان دانشجو

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تاثیر دو، چهار و شش هفته بی تمرینی پس از یک دوره تمرین پلایومتریک بر کنترل وضعیت (Posture) مردان دانشجو دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تاثیر دو، چهار و شش هفته بی تمرینی پس از یک دوره تمرین پلایومتریک بر کنترل وضعیت (Posture) مردان دانشجو  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تاثیر دو، چهار و شش هفته بی تمرینی پس از یک دوره تمرین پلایومتریک بر کنترل وضعیت (Posture) مردان دانشجو،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تاثیر دو، چهار و شش هفته بی تمرینی پس از یک دوره تمرین پلایومتریک بر کنترل وضعیت (Posture) مردان دانشجو :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : پژوهش در علوم توانبخشی

تعداد صفحات :۱۰

مقدمه: کنترل وضعیت (Posture) یکی از اجزای اصلی اغلب فعالیت های بدنی و فاکتور مهمی برای عملکرد مهارت های ورزشی می باشد. با مروری بر مطالعات گذشته، مشاهده می شود که نتایج ضد و نقیضی در مورد تاثیر برنامه های تمرینی مختلف و بی تمرینی پس از آن بر کنترل وضعیت وجود دارد. از این رو هدف مطالعه حاضر بررسی اثر دو، چهار و شش هفته بی تمرینی پس از یک دوره تمرین پلایومتریک بر کنترل وضعیت در مردان دانشجو بود. مواد و روش ها: تعداد ۲۰ نفر دانشجو با میانگین و انحراف استاندارد سنی ۳.۳۵±۲۳.۲ سال، قد ۵.۴۴±۱۷۱.۵ سانتی متر و وزن ۷.۷۵±۷۴.۴۸ کیلوگرم بدون سابقه آسیب در دو سال گذشته در تحقیق حاضر شرکت کردند. برای برآورد کنترل وضعیت آزمودنی ها از آزمون SEBT (Star excursion balance test) استفاده شد. پس از اجرای پیش آزمون و تشریح نحوه اجرای تمرینات، آزمودنی ها به مدت شش هفته و سه روز در هفته تمرینات پلایومتریک را اجرا کردند. پس از اتمام دوره تمرین پس آزمون اول SEBT اخذ شد. پس از آن آزمودنی ها به مدت شش هفته بدون اجرای تمرینات منظم تحت نظر بودند. در طول دوره بی تمرینی و با فاصله دو هفته ای پس آزمون های بعدی SEBT به عمل آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آمار توصیفی و آنالیز واریانس با اندازه های تکراری و آزمون تعقیبی Tukey استفاده شد(p0.05) . یافته ها: اعمال یک دوره تمرین پلایومتریک تاثیر معنی داری بر افزایش کنترل وضعیت دارد .(p0.001) همچنین اعمال دوره بی تمرینی تنها در پس آزمون چهارم (پس از شش هفته بی تمرینی) بر کاهش فاصله دست یابی در آزمون SEBT معنی دار بود .(p0.01) نتیجه گیری: افزایش کنترل وضعیت پس از دوره تمرین را می توان به افزایش سرعت هدایت عصبی، افزایش قدرت عضلانی و نیز افزایش هماهنگی بین عضلات موافق و مخالف نسبت داد. همچنین کاهش توانایی کنترل وضعیت پس از دوره بی تمرینی را می توان به کاهش قدرت عضلانی و نیز کاهش هماهنگی عضلانی نسبت داد.

کلید واژه: کنترل وضعیت، تمرینات پلایومتریک، بی تمرینی