بررسی اپیدمیولوژیک دررفتگی مفاصل اندامهای فوقانی و تحتانی در مراجعه کنندگان به بیمارستان امام خمینی اهواز در سال ۱۳۸۴

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی اپیدمیولوژیک دررفتگی مفاصل اندامهای فوقانی و تحتانی در مراجعه کنندگان به بیمارستان امام خمینی اهواز در سال ۱۳۸۴ دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی اپیدمیولوژیک دررفتگی مفاصل اندامهای فوقانی و تحتانی در مراجعه کنندگان به بیمارستان امام خمینی اهواز در سال ۱۳۸۴  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی اپیدمیولوژیک دررفتگی مفاصل اندامهای فوقانی و تحتانی در مراجعه کنندگان به بیمارستان امام خمینی اهواز در سال ۱۳۸۴،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی اپیدمیولوژیک دررفتگی مفاصل اندامهای فوقانی و تحتانی در مراجعه کنندگان به بیمارستان امام خمینی اهواز در سال ۱۳۸۴ :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله علمی پزشکی جندی شاپور

تعداد صفحات :۸

هدف: الگوی شیوع انواع مختلف دررفتگی در مناطق مختلف دنیا متفاوت می باشد و شناخت آن در هر منطقه اهمیت بسزایی در برنامه ریزی آموزشی و درمانی دارد. هدف مطالعه حاضر بررسی الگوی فراوانی در رفتگی مفاصل اندامهای تحتانی و فوقانی در مراجعه کنندگان در بیمارستان امام خمینی اهواز (که یک مرکز آموزشی درمانی در بسیاری از موارد ارجاع تروماهای استان خوزستان می باشد) بود.روش بررسی: این مطالعه به صورت مقطعی توصیفی در بین بیماران مراجعه کننده بستری و سرپایی به بخش ارتوپدی بیمارستان امام خمینی اهواز طی سال ۱۳۸۴ انجام گردید. این پژوهش بر اساس چک لیستی ۶۴۰۰۰ پرونده بیمارستان (۶۲۰۰۰ سرپایی اورژانس و ۲۰۰۰ بیمار بستری بخش ارتوپد) از نظر وجود دررفتگی، مفصل گرفتار در اندامهای فوقانی و تحتانی، سن، جنس، سمت گرفتار، ضایعات همراه، علت بروز ضایعه، باز یا بسته بودن دررفتگی جمع آوری اطلاعات صورت پذیرفت.یافته ها: ۱۲۸ مورد در رفتگی وجود داشته که مردان ۱۰۹ (۸۵ درصد) و زنان ۱۹ (۱۵ درصد)، سمت گرفتار راست ۶۷ (۵۲.۳ درصد) چپ ۶۱ (۴۷.۷ درصد)، وجود شکستگی همراه دررفتگی (۶۴ درصد)، نیاز به بستری ۳۹ (۳۰.۵ درصد)، مفاصل درگیر در تمام موارد یک مفصلی بودند. شایع ترین سن وقوع دررفتگی در دهه سوم زندگی مشاهده شد و در بیش از ۷۷ درصد موارد دررفتگی در سنین ۴۰-۱۰ سالگی قرار داشت. ضایعه عصبی همراه فقط در یک مورد گزارش شد ولی ضایعه شریانی در هیچ بیماری دیده نشده است. دررفتگی بسته در ۱۲۶ نفر (۹۸.۴ درصد) وجود داشت. شایع ترین مکانیزیم دررفتگی به دنبال تصادف ۷۱ (۵۵.۵ درصد) بود که بیشترین دررفتگی در اندام فوقانی ۹۴ (۷۳.۴ درصد) و در شانه ۲۷ (۲۱.۱ درصد )، مفصل MP دست ۲۱ (۱۶.۴ درصد) به ترتیب و در اندام تحتانی هیپ ۲۴ (۱۸.۸ درصد) شایعترین مفاصل گرفتار بوده اند و از میان شکستگی و دررفتگی ها بیشترین تایپ، شکستگی و در رفتگی گالزی ۲۶ (۲۰.۳ درصد) قرار داشته است.نتیجه گیری: بیشترین دررفتگی در جنس مذکر، در اندام فوقانی و در سمت راست و در دهه سوم زندگی مشاهده شد بیشترین عامل دررفتگی تصادف بود که بیشترین مفصل گرفتار در اندام فوقانی، شانه و در اندام تحتانی، هیپ بوده است اکثر موارد با بستری کوتاه مدت در بخش اورژانس ارتوپدی درمان شده اند و فقط در یک مورد ضایعه عصبی همراه مربوط به عصب اولنا گزارش شده بود.

کلید واژه: دررفتگی، اندام فوقانی، اندام تحتانی، شیوع