تاثیر مصرف همزمان گاباپنتین و سدیم سلنیت بر بروز تحمل به اثرات ضد دردی مرفین و وابستگی به آن در موش سوری نر

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تاثیر مصرف همزمان گاباپنتین و سدیم سلنیت بر بروز تحمل به اثرات ضد دردی مرفین و وابستگی به آن در موش سوری نر دارای ۱۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تاثیر مصرف همزمان گاباپنتین و سدیم سلنیت بر بروز تحمل به اثرات ضد دردی مرفین و وابستگی به آن در موش سوری نر  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تاثیر مصرف همزمان گاباپنتین و سدیم سلنیت بر بروز تحمل به اثرات ضد دردی مرفین و وابستگی به آن در موش سوری نر،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تاثیر مصرف همزمان گاباپنتین و سدیم سلنیت بر بروز تحمل به اثرات ضد دردی مرفین و وابستگی به آن در موش سوری نر :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : علوم دارویی (pharmaceutical sciences)

تعداد صفحات :۱۲

زمینه و هدف: یکی از مکانیسمهای بروز تحمل و وابستگی به اپیوئیدها نقش سیستم گلوتاماترژیک می باشد. در مطالعات قبلی دیده شد که ترکیبات گاباپنتین و سدیم سلنیت آثار مهارکنندگی بر روی فعالیت سیستم گلوتاماترژیک و گیرنده های NMDA دارند. در برخی مقالات نیز به اثرات ضد دردی گاباپنتین اشاره شده است. به همین دلیل بر آن شدیم که به مقایسه اثر عوامل گاباپنتین و سدیم سلنیت به تنهایی و همزمان با هم بر روی تحمل و وابستگی به مرفین بپردازیم.روش کار: آزمایشات بر روی ۱۸ گروه ۸ تایی از موشهای سوری نر با محدوده وزنی ۲۵ الی ۳۰ گرم انجام پذیرفت. گروههای مورد مطالعه در آزمایشات تحمل شامل گروههای دریافت کننده سالین (۱۰ ml/kg, i.p.)، مرفین (۱۰ mg/kg, i.p.) + سالین، مرفین + گاباپنتین (۱۰, ۲۰, ۴۰ mg/kg, i.p.)، مرفین + سدیم سلنیت (۱, ۲, ۳ mg/kg, i.p.) و در نهایت گروه دریافت کننده مرفین + گاباپنتین (۱۰ mg/kg, i.p.) + سدیم سلنیت (۱ mg/kg, i.p.) بودند. رژیمهای فوق ۴ روز تجویز شده و تحمل به اثرات ضد دردی مرفین در روز پنجم با استفاده از تست دوز مرفین (۹ mg/kg, i.p.) و آزمون هات پلیت بررسی شد. اما در مورد گروههای مورد مطالعه در آزمایشات وابستگی، تنها تفاوت موجود استفاده از روش تزریق زیر جلدی مرفین بوده و تاثیر داروها بر روی علایم قطع مصرف مرفین (تعداد پرش و ایستادن روی دو پا در نیم ساعت) در روز پنجم و با تجویز نالوکسون (۴ mg/kg, i.p.) دو ساعت بعد از تجویز مرفین بررسی شد.یافته ها: نتایج نشان دادند که داروی گاباپنتین در هر سه دوز و سدیم سلنیت فقط در دو دوز بالای بکار رفته، تحمل به اثرات ضددردی مرفین را به طور معنی دار (P<0.05-0.001) کاهش می دهند. تجویز همزمان این دو دارو نیز تاثیر فزاینده بر روی کاهش بروز تحمل به اثرات ضددردی مرفین (p<0.05) نشان داده است. در مورد تاثیر بر میزان وابستگی ایجاد شده به مرفین، مشاهده گردید که گاباپنتین و سدیم سلنیت فقط در دو دوز بالا تعداد پرش (p<0.01-0.001) ایستادن روی دو پا (p<0.05-0.01) را به طور معنی دار کاهش می دهند. در گروه های توام درمانی نیز داروها اثر بیشتری را فقط بر روی تعداد پرش (P<0.001) نشان دادند.نتیجه گیری: نقش سیستم گلوتاماترژیک در پیدایش تحمل و وابستگی به مرفین نشان داده شد و تاثیر سینرژیستی استفاده از آنتاگونیستهای این سیستم در کاهش نیاز به افزایش دوز مرفین در صورت مصرف مزمن و کاهش وابستگی به مرفین ثابت گردید.

کلید واژه: مرفین، گاباپنتین، سدیم سلنیت، تحمل، وابستگی، علایم قطع مصرف