مقاله ردیف و تنوع و تفنن آن در غزل های سنایی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله ردیف و تنوع و تفنن آن در غزل های سنایی دارای ۲۵ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله ردیف و تنوع و تفنن آن در غزل های سنایی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله ردیف و تنوع و تفنن آن در غزل های سنایی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله ردیف و تنوع و تفنن آن در غزل های سنایی :

مقاله ردیف و تنوع و تفنن آن در غزل های سنایی که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در بهار و تابستان ۱۳۸۸ در کاوش نامه زبان و ادبیات فارسی (کاوش نامه) از صفحه ۹۷ تا ۱۱۵ منتشر شده است.
نام: ردیف و تنوع و تفنن آن در غزل های سنایی
این مقاله دارای ۱۹ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله ردیف
مقاله غزل های سنایی
مقاله هنجارشکنی
مقاله تنوع
مقاله تاثیر و تاثر

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
ردیف که خاص شعر پارسی و واضع آن، شاعران پارسی گوی بوده اند از دیرباز مورد توجه قرار گرفته است و سخنوران رویکرد بدان را مهم تلقی کرده، کاربرد آن را مایه تفاخر و توانمندی خویش می شمرده اند.
ردپای ردیف را پیشتر از قرن دوم هجری قمری، حتی در ایران باستان می توان دید. این عنصر بلاغی خاصیت کمالی شعر را دارد و استقبال از آن از نظر ساختار زبانی، تاکید معنایی بویژه بعد موسیقایی حایز اهمیت است. ردیف در غزل در طول حیات خود و بروز و حضور آن در آثار هنری منظوم نادره پردازان، سیر صعودی داشته و پس از ترجیع بند و ترکیب بند که این دو هم، گونه تحول یافته تغزلها و منشعب از غزل هستند و با آن پیوند هنری دارند بیشترین درصد آماری را به خود اختصاص داده است.
سنایی بیشتر اشعار خود را مردف سروده، او در بین همه شاعران سبک خراسانی، غیر از ادیب صابر ترمذی، بالاترین آمار ردیف را در غزل دارد. ردیف او بعضا چند رکن عروضی را تشکیل داده، موسیقی غزل را دو چندان می کند. ردیف های او انواع کلمات: اسم، فعل، حرف، ضمیر، صفت و قید را در بردارد. افزون بر آن، ردیف های شبه جمله ای و جمله ای در غزلیات او فراوان دیده می شود.
سنایی بیش از شاعران دیگر به تنوع و تفنن و هنجارشکنی در ردیف روی آورده است. وی گاهی ردیف ها را هم معنی به کار نمی برد و زمانی در غزل مردف، قافیه را رعایت نمی کند. برخی از ردیف های این چنینی مولوی متاثر از اوست. او در بعضی موارد در غزل به خلاف سنت متعارف و معتاد، ردیف و قافیه را همچون قطعه غیرمصرع فقط در مصاریع زوج به کار می برد و خود را به التزام ردیف، در مصراع اول مطلع مقید نمی کند. یا به تفنی دیگر دست می یازد. بدین معنی که ردیف را به جای تکرار در «عروض» (پایان مصراع اول) مطلع، در «صدر» (آغاز مصراع اول) آن می آورد.