کمترین دبریدمان یا بستن ساده زخم به عنوان تنها درمان جراحی در مجروحین جنگ با آسیب های نافذ کم سرعت در ناحیه سر (اندیکاسیون ها و پروتکل درمانی بر اساس پیگیری ۹۹ بیمار جنگ ایران و عراق برای مدت بیش از ۸ سال)

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 کمترین دبریدمان یا بستن ساده زخم به عنوان تنها درمان جراحی در مجروحین جنگ با آسیب های نافذ کم سرعت در ناحیه سر (اندیکاسیون ها و پروتکل درمانی بر اساس پیگیری ۹۹ بیمار جنگ ایران و عراق برای مدت بیش از ۸ سال) دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد کمترین دبریدمان یا بستن ساده زخم به عنوان تنها درمان جراحی در مجروحین جنگ با آسیب های نافذ کم سرعت در ناحیه سر (اندیکاسیون ها و پروتکل درمانی بر اساس پیگیری ۹۹ بیمار جنگ ایران و عراق برای مدت بیش از ۸ سال)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی کمترین دبریدمان یا بستن ساده زخم به عنوان تنها درمان جراحی در مجروحین جنگ با آسیب های نافذ کم سرعت در ناحیه سر (اندیکاسیون ها و پروتکل درمانی بر اساس پیگیری ۹۹ بیمار جنگ ایران و عراق برای مدت بیش از ۸ سال)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن کمترین دبریدمان یا بستن ساده زخم به عنوان تنها درمان جراحی در مجروحین جنگ با آسیب های نافذ کم سرعت در ناحیه سر (اندیکاسیون ها و پروتکل درمانی بر اساس پیگیری ۹۹ بیمار جنگ ایران و عراق برای مدت بیش از ۸ سال) :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : نشریه جراحی ایران

تعداد صفحات :۱۰

سابقه و زمینه: در هنگام درگیری های نظامی، قربانیانی که زنده می ماندند تحت عمل جراحی کرانیکتومی “یا کرانیوتومی” جهت دست یابی به دبریدمان وسیع استخوان تورفته، قطعات گلوله یا بافت های مرده قرار می گرفتند. در این راستا، بافت های مغزی مجاور که به صورت نسبی یا کامل نابود شده بودند نیز برداشته می شدند. این موضوع می توانست باعث آسیب های نورولوژیک بیشتر یا بازگشت کمتر عملکرد گردد.مواد و روش ها: در این مطالعه کارایی و بی خطری مداخله جراحی بسیار محدود تر یا حتی عدم مداخله جراحی در گروه منتخبی از بیماران با آسیب های ناحیه سر در دوران جنگ، بررسی گردید. در میان ۱۱۵۰ قربانی جنگ با زخم های نافذ ناحیه سر که در طول ۸ سال جنگ ایران – عراق به دو مرکز بزرگ وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران مراجعه کردند، ۱۹۱ بیمار تحت دبریدمان بسیار محدود و حتی عدم مداخله جراحی قرار گرفتند. سعی شد بیماران به مدت بیش از هشت سال مورد پیگیری دقیق قرار گیرند. ۹۹ نفر از این بیماران معیارهای ورود به این مطالعه را دارا بودند. پیگیری دقیق ایجاد عفونت های مغزی، بهبود عملکرد یا ایجاد آسیب های جدید نورولوژیک و صرع صورت پذیرفت. حداقل سه سی تی اسکن با کنتراست برای هر بیمار صورت گرفت. تمامی بیماران قربانیان میدان جنگ با گلوله های با سرعت پایین تا متوسط یا آسیب دیدگان ناشی از ترکش بودند. مقیاس اعقما گلاسکو (GCS) در اولین معاینه توسط جراح مغز و اعصاب بین ۸ تا ۱۴ بود. عواملی که به نظر می رسید در آنالیز نهایی موثر باشند عبارت بودند از: نقطه ورود، تعداد قطعات استخوان به داخل رفته، قطعات ترکش باقی مانده، قسمت های درگیر شده مغز، درگیری سینوس پارانازال یا درگیری کف جمجمه با یا بدون فیستول مایع مغزی نخاعی.یافته ها: ۱۳ مورد آسیب یک قطعه ای، ۴۴ مورد دو قطعه ای، ۴ مورد سه قطعه ای، ۳۸ مورد آسیب با درگیری بطنی و ۳ مورد آسیب کف جمجمه وجود داشت. تعداد قطعات فلزی باقی مانده از ۱ تا ۶ عدد متغیر بود. تعداد قطعات استخوانی باقی مانده از یک تا ۵ قطعه در ۷۳ نفر از قربانیان و بیش از ۵ قطعه در بقیه موارد متغییر بود. نتیجه در ۹۰ نفر از بیماران خوب (بازگشت به کار) و در ۴ مورد ضعیف (ناتوانی شدید) بود. ۵ بیمار به علت شدت آسیب مغزی و مننژیت فوت کردند. تاثیر متغیرهای مختلف بر روی نتیجه با استفاده از آزمون X2 و Fisher exact بررسی شد، که در همه موارد بجز برای محل ورود آسیب چشمی – صورتی غیر معنی دار بود (P=0.00006).بحث و نتیجه گیری: این مطالعه نشان می دهد که نه تنها جراحی محدود برای استخوان یا ترکش های باقی مانده غیر ضروری است، بلکه با داشتن ابزارهای نوین تصویر برداری از مغز به منظور ارایه تفسیر مناسب برای تغییرات GCS، جراحان می توانند در تعداد قابل توجهی از بیماران انجام هر گونه عمل جراحی را حذف کنند. در نتیجه پروتکل عدم درمان جراحی می توان بدون تحیل بی مورد خطر تشنج، عفونت یا مرگ، بافت مغزی را با قطعات استخوانی یا ترکش درونشان حفظ کرد.

کلید واژه: قطعه استخوانی، صرع، آسیب سر، زخم ناشی از گلوله، عفونت جراحی، زخم جنگی