اثرات بیولوژیک سه حشره کش دیازینون، اتریمفوس و کلرپیریفوس روی تراکم و فعالیت بندپایان غیرهدف

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اثرات بیولوژیک سه حشره کش دیازینون، اتریمفوس و کلرپیریفوس روی تراکم و فعالیت بندپایان غیرهدف دارای ۱۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اثرات بیولوژیک سه حشره کش دیازینون، اتریمفوس و کلرپیریفوس روی تراکم و فعالیت بندپایان غیرهدف  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اثرات بیولوژیک سه حشره کش دیازینون، اتریمفوس و کلرپیریفوس روی تراکم و فعالیت بندپایان غیرهدف،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اثرات بیولوژیک سه حشره کش دیازینون، اتریمفوس و کلرپیریفوس روی تراکم و فعالیت بندپایان غیرهدف :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : علوم کشاورزی و منابع طبیعی

تعداد صفحات :۱۷

بندپایان در برقراری تعادل در زنجیره های غذایی اکوسیستم نقش بسیار مهمی دارند، اما اغلب ترکیبات شیمیایی باعث گسیخته شدن این زنجیره های طبیعی می گردند. بر این اساس، اثرات بیولوژیک سه حشره کش رایج شامل دیازینون، اتریمفوس و کلرپیریفوس روی تراکم جمعیت، و فعالیت زیستی تعدادی از بندپایان غیرهدف و مفید شامل کفشدوزک هفت نقطه ای Coccinella septempunctata L. (Coccinellidae)، بالتوری سبز شته خوار Chrysoperla carnea Stephens (Chrysopidae)، سوسک شکارگرCarabus sp. (Carabidae)، سوسک سرگین Scarabaeus sacer L. (Scarabaeidae)، گوشخیزک Forficula auricularia L. (Forficulidae)، زنبور پارازیتوئید Aphidius ervi Hal. (Aphidiidae)، گونه های مختلف مورچه ها (Formicidae) و عنکبوت ها(Araneae) ، در یک مزرعه ی سویا (Glycine max) در قالب طرح بلوک های تصادفی در چهار تیمار و در چهار تکرار مورد بررسی قرار گرفت. حشره کش های مذکور اثرات کاملا معنی داری در سطح آماری ۱ درصد روی کاهش تراکم جمعیت کفشدوزک، بالتوری سبز، سوسک کارابیده، گوشخیزک، زنبور پارازیتوئید و مورچه ها داشتند، اما اثرات حشره کشی آنها روی سوسک سرگین و عنکبوت ها به دلیل تغذیه ی آنها به ترتیب از فضولات دامی و شکارهای زنده معنی دار نبوده و تغییرات تراکم جمعیت آنها یک روند نسبتا ثابتی داشت. مقایسه ی آماری بین حساسیت بندپایان فوق به حشره کش ها نشان می دهد که پارازیتوئیدها در مقابل حشره کش ها بسیار حساس تر از شکارگران می باشند و ترمیم جمعیت از دست رفته در آنها بسیار به کندی و طی مدت زمان طولانی تر انجام می شود، اما کفشدوزک ها سریع تر از سایر بندپایان جمعیت خود را ترمیم نمودند. حشره کش های مورد مطالعه علاوه بر ایجاد تلفات، باعث تحریک و افزایش فعالیت در مورچه ها، گوشخیزک و سوسک کارابیده گردیدند. از میان سه حشره کش مورد بررسی، اتریمفوس در مقایسه با دیازینون و کلریپریفوس اثرات به مراتب کمتری در کاهش تراکم جمعیت بندپایان غیرهدف داشته و ترمیم جمعیت در کرت های سمپاشی شده با این حشره کش سریع تر و در مدت زمان کوتاه تری نسبت به سایر حشره کش ها انجام می شود. بنابراین، بر اساس نتایج پژوهش حاضر، اتریمفوس به عنوان یک عامل نسبتا سازگار با عوامل کنترل بیولوژیک، می تواند در برنامه های مدیریت تلفیقی آفات بکار گرفته شود.

کلید واژه: اثرات بیولوژیک، دیازینون، کلرپیریفوس، اتریمفوس، بندپایان غیرهدف، سویا