ارتباط بین فاکتورهای جمعیتی و استئوپروز در دوران پس از یائسگی در زنان شهری ایرانی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 ارتباط بین فاکتورهای جمعیتی و استئوپروز در دوران پس از یائسگی در زنان شهری ایرانی دارای ۱۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد ارتباط بین فاکتورهای جمعیتی و استئوپروز در دوران پس از یائسگی در زنان شهری ایرانی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی ارتباط بین فاکتورهای جمعیتی و استئوپروز در دوران پس از یائسگی در زنان شهری ایرانی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن ارتباط بین فاکتورهای جمعیتی و استئوپروز در دوران پس از یائسگی در زنان شهری ایرانی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : باروری و ناباروری (JOURNAL OF REPRODUCTION AND INFERTILITY)

تعداد صفحات :۱۲

مقدمه: فاکتورهای جمعیتی متعددی در کشورهای در حال توسعه مانند بالابودن میزان بیسوادی یا سطح اقتصادی- اجتماعی پایین به عنوان موانع پیشگیری از استئوپروز در نظر گرفته می شوند. ولی در زمینه ارتباط بین سطح اقتصادی- اجتماعی و استئوپروز در این کشورها مطالعات محدودی انجام شده است. هدف از انجام این مطالعه بررسی ارتباط بین فاکتورهای انسانی و استئوپورز در زنان شهری یائسه بوده است. مواد و روشها: روش مطالعه شاهد- مورد بوده و به صورت ثبت مورد و مصاحبه انجام پذیرفته است. اطلاعات در دو مرکز اندازه گیری تراکم استخوان در تهران (مرکز سنجش تراکم استخوان بیمارستان شریعتی به عنوان مرکز دولتی و مرکز سنجش تراکم استخوان مهراد به عنوان مرکز خصوصی) طی دوره زمانی خرداد ۱۳۸۱ تا تیر ۱۳۸۲ مورد استفاده واقع شدند. گروه مورد شامل ۱۶۳ زن یائسه دارای پوکی استخوان بودند که دانسیته ستون فقرات و فمور آنها در هر دو مرکز به شیوه DEXA و توسط دستگاه لونار اندازه گرفته شده بود. گروه شاهد نیز از همین مراکز انتخاب شدند و از نظر نسبی با گروه مورد هماهنگ شدند. تحلیل داده ها بوسیله نرم افزار آماری (۱۰)SPSS انجام شد. ارتباط بین عوامل خطر و استئوپروز به وسیله Odds Ratio مورد سنجش قرار گرفت. برای مقایسه میانگین از – test T و برای مقایسه فراوانی توزیع متغیرها از آزمون c2 استفاده شد. سطح معنی داری کمتر از ۰۵/۰ در نظر گرفته شد. نتایج: تفاوت نسبت با حدود اطمینان ۹۵% برای عوامل خطرساز انسانی استئوپروز به این ترتیب است: بیسوادی (افرادی که مدرسه نرفته اند) ۴/۳ (۷ و ۶۴/۱) در هر دو مرکز، ۳۱/۲ (۰۶/۵ ، ۰۶/۱) در مراکز دولتی، ۱۸/۱۲ (۵۷/۱۰۵، ۴۱/۱) در مراکز خصوصی، بیسوادی شوهر ۰۹/۵ (۱۲/۱۸، ۴۳/۱) در هر دو مرکز، ۷۶/۳ (۶۹/۱۳، ۰۴/۱) در مراکز دولتی، شغل (خانه دار بودن) (۵۰/۲ ، ۹۷/۰) ۵۶/۱ در هر دو مرکز، (۵۰/۳ ، ۱۹/۱) ۰۴۱/۲ در مراکز دولتی، پس از هماهنگ کردن سن، وزن، قد و سایر فاکتورهای مهم مثل سن یائسگی، سن منارک و … تمام فاکتورهای بالا، همچنان با اهمیت باقی ماندند. سایر فاکتورهای جمعیتی که در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفتند شامل شغل بیمار در مرکز خصوصی، شغل همسر و وضعیت تاهل در هر دو مرکز، ارتباط معنی داری با استئوپروز نداشتند. نتیجه گیری: بی سوادی و پایین بودن سطح تحصیلات (کسانی که کمتر از ۶ سال به مدرسه رفته اند) به عنوان عوامل خطرساز (ریسک فاکتور) در هر دو مرکز خصوصی و دولتی تهران با استئوپروز مرتبط بود. در این مطالعه مشخص شد که ارتباط قوی بین شغل و استئوپروز به عنوان عوامل خطرساز وجود ندارد (به خصوص در مراکز خصوصی، که در این مراکز گروه های بالاتر اقتصادی اجتماعی بیشترند). تحصیلات بالا یک فاکتور محافظت کننده در مقابل استئوپروز در هر دو مرکز شناخته شد.

کلید واژه: استئوپروز، عوامل خطرساز، فاکتورهای جمعیتی، یائسگی