مقاله اثر آنتی هیپرگلیسمیک و آنتی هیپرلیپیدمیک تجویز دراز مدت هسپرتین در موش صحرایی دیابتی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله اثر آنتی هیپرگلیسمیک و آنتی هیپرلیپیدمیک تجویز دراز مدت هسپرتین در موش صحرایی دیابتی دارای ۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله اثر آنتی هیپرگلیسمیک و آنتی هیپرلیپیدمیک تجویز دراز مدت هسپرتین در موش صحرایی دیابتی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله اثر آنتی هیپرگلیسمیک و آنتی هیپرلیپیدمیک تجویز دراز مدت هسپرتین در موش صحرایی دیابتی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله اثر آنتی هیپرگلیسمیک و آنتی هیپرلیپیدمیک تجویز دراز مدت هسپرتین در موش صحرایی دیابتی :

مقاله اثر آنتی هیپرگلیسمیک و آنتی هیپرلیپیدمیک تجویز دراز مدت هسپرتین در موش صحرایی دیابتی که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در مهر و آبان ۱۳۸۹ در مجله علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی بابل از صفحه ۲۱ تا ۲۶ منتشر شده است.
نام: اثر آنتی هیپرگلیسمیک و آنتی هیپرلیپیدمیک تجویز دراز مدت هسپرتین در موش صحرایی دیابتی
این مقاله دارای ۶ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله هسپرتین
مقاله دیابت قندی
مقاله آنتی هیپرگلیسمیک
مقاله آنتی هیپرلیپیدمیک

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
سابقه و هدف: دیابت یکی از مهم ترین عوامل خطر برای اختلالات نفروپاتی، رتینوپاتی، نوروپاتی و بیماریهای قلبی – عروقی می باشد. کاهش دادن سطح گلوکز و لیپیدهای سرم در بیماران دیابتی با استفاده از گیاهان دارویی و مواد موثره مشتق از آنها از اهمیت زیادی برخوردار است. در این مطالعه اثر تجویز دراز مدت فلاونوئید هسپرتین بر میزان گلوکز و لیپیدهای سرم در موشهای صحرایی دیابتی شده توسط استرپتوزوتوسین مورد بررسی قرار گرفت.
مواد و روشها: این مطالعه تجربی بر روی ۴۰ موش سر با محدوده وزنی ۲۷۰-۲۵۰ گرم که به طور تصادفی به پنج گروه کنترل، کنترل تحت درمان با هسپرتین، دیابتی، دیابتی تحت درمان با هسپرتین و یا گلیبن کلامید (کنترل مثبت) تقسیم شدند، انجام شد. برای دیابتی نمودن موشها از استرپتوزوتوسین به فرم تک دوز و داخل صفاقی به میزان ۶۰ میلی گرم بر کیلوگرم وزن حیوان استفاده گردید. هسپرتین به فرم داخل صفاقی به میزان ۱۰ میلی گرم بر کیلوگرم وزن حیوان یک هفته پس از تزریق استرپتوزوتوسین به مدت ۶ هفته تجویز شد. میزان گلوکز، تری گلیسیرید، کلسترول توتال، کلسترول LDL و HDL سرم قبل از بررسی و در هفته های ۳ و ۶ پس از تجویز تعیین و مورد بررسی قرار گرفت.
یافته ها: در گروه دیابتی تحت درمان با هسپرتین میزان گلوکز سرم در حد معنی دار و به میزان %۲۰۱ و %۲۳۶ به ترتیب در هفته های سوم و ششم کمتر از گروه دیابتی درمان نشده بود p<0.05))، بعلاوه سطح کلسترول توتال در گروه دیابتی تحت تیمار در همین هفته ها کاهش معنی دار و به ترتیب به میزان %۲۰۴ و %۱۷۱ در مقایسه با گروه دیابتی درمان نشده، نشان داد .(p<0.05)تری گلیسیرید سرم نیز یک کاهش غیر معنی دار به میزان %۱۱۷ در گروه دیابتی تحت تیمار در هفته ششم در مقایسه با گروه دیابتی درمان نشده، نشان داد. از طرف دیگر، درمان موشهای دیابتی با هسپرتین در هفته ششم موجب افزایش معنی دار کلسترول HDL سرم نشد اما کاهش معنی دار میزان کلسترول LDL در همین هفته به میزان %۲۹۲ در مقایسه با گروه دیابتی درمان نشده، مشاهده شد .(p<0.05)
نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که تجویز دراز مدت هسپرتین در مدل تجربی دیابت قندی دارای اثر آنتی هیپرگلیسمیک بوده و موجب کاهش سودمند کلسترول توتال و LDL سرم می گردد و وابسته به زمان نمی باشد.