مقاله بررسی سطح سرمی اینترلوکین -۱۷ و اینترلوکین -۲۳ در بیماران زخم پپتیک آلوده به هلیکو باکتر پیلوری

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بررسی سطح سرمی اینترلوکین -۱۷ و اینترلوکین -۲۳ در بیماران زخم پپتیک آلوده به هلیکو باکتر پیلوری دارای ۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی سطح سرمی اینترلوکین -۱۷ و اینترلوکین -۲۳ در بیماران زخم پپتیک آلوده به هلیکو باکتر پیلوری  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی سطح سرمی اینترلوکین -۱۷ و اینترلوکین -۲۳ در بیماران زخم پپتیک آلوده به هلیکو باکتر پیلوری،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی سطح سرمی اینترلوکین -۱۷ و اینترلوکین -۲۳ در بیماران زخم پپتیک آلوده به هلیکو باکتر پیلوری :

مقاله بررسی سطح سرمی اینترلوکین -۱۷ و اینترلوکین -۲۳ در بیماران زخم پپتیک آلوده به هلیکو باکتر پیلوری که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در پاییز ۱۳۸۸ در زیست فناوری میکروبی از صفحه ۳۱ تا ۳۶ منتشر شده است.
نام: بررسی سطح سرمی اینترلوکین -۱۷ و اینترلوکین -۲۳ در بیماران زخم پپتیک آلوده به هلیکو باکتر پیلوری
این مقاله دارای ۶ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله هلیکوباکتر پیلوری
مقاله زخم پپتیک
مقاله اینترلوکین -۱۷
مقاله اینترلوکین -۲۳

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
سابقه و هدف: هلیکوباکتر پیلوری عامل اصلی چندین بیماری گوارشی از قبیل زخم پپتیک و سرطان معده شناخته می شود. IL-17 یک سایتوکاین پیش التهابی است که توسط سلول های TH17 ترشح می شود و IL-23 بعنوان یک القاکننده اصلی توسعه سلول های TH17 بیان شده است. ارزیابی میزان سایتوکاین ها ممکن است در شناخت پاتوژنز بیماری، تعیین شدت بیماری و ارزیابی درمان موثر باشد. بنابر این هدف این مطالعه تعیین میزان سرمی اینترلوکین ۱۷- و اینترلوکین -۲۳ در سرم افراد مبتلا به زخم پپتیک و مقایسه آن با افراد آلوده بدون علامت و افراد غیر آلوده بوده است.
روش بررسی: از ۵۰ بیمار مبتلا به زخم پپتیک، ۳۰ فرد بدون علامت آلوده به هلیکو باکتر پیلوری و ۱۵ فرد سالم غیر آلوده نمونه خون جمع آوری شد. میزان سرمی اینترلوکین ۱۷- و اینترلوکین ۲۳- با استفاده از روش ELISA اندازه گیری شد و بین گروههای مختلف مقایسه شد.
یافته ها: میانگین میزان سرمی IL-17 در بیماران زخم پپتیک (۲۸۹pg/ml±۴۸۵) بطور معنی داری از افراد آلوده بدون علامت (۱۹۵pg/ml±۷۵۳؛ P<0.001) و افراد سالم غیر آلوده (۳۵۵pg/ml±۳۷۶؛ P<0.0001) بالاتر بود. میانگین میزان سرمی IL-23 در بیماران مبتلا به زخم پپتیک ۶۶۸pg/ml±۴۱۸، درافراد آلوده بدون علامت ۶۶۵pg/ml±۶۶۵، و در افراد سالم غیر آلوده ۶۴۳pg/ml±۳۶۳ تعیین شد. آنالیز آماری نشان داد که میانگین میزان سرمی IL-23 در بیماران مبتلا به زخم پپتیک و در افراد آلوده بدون علامت بطور معنی داری از افراد سالم غیر آلوده بالاتر است (بترتیب با P<0.02 و P<0.03).
نتیجه گیری: این نتایج نشان می دهد که میزان سرمی IL-17 وIL-23 در افراد آلوده به هلیکوباکترپیلوری در مقایسه با افراد سالم غیر آلوده بالاتر است.