مقاله تاثیر افزودنی های یونوفر (سالینومایسین و سمدورامایسین) بر عملکرد سرعت رشد، ضریب تبدیل غذایی و اجزای لاشه جوجه های گوشتی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله تاثیر افزودنی های یونوفر (سالینومایسین و سمدورامایسین) بر عملکرد سرعت رشد، ضریب تبدیل غذایی و اجزای لاشه جوجه های گوشتی دارای ۱۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله تاثیر افزودنی های یونوفر (سالینومایسین و سمدورامایسین) بر عملکرد سرعت رشد، ضریب تبدیل غذایی و اجزای لاشه جوجه های گوشتی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله تاثیر افزودنی های یونوفر (سالینومایسین و سمدورامایسین) بر عملکرد سرعت رشد، ضریب تبدیل غذایی و اجزای لاشه جوجه های گوشتی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله تاثیر افزودنی های یونوفر (سالینومایسین و سمدورامایسین) بر عملکرد سرعت رشد، ضریب تبدیل غذایی و اجزای لاشه جوجه های گوشتی :

مقاله تاثیر افزودنی های یونوفر (سالینومایسین و سمدورامایسین) بر عملکرد سرعت رشد، ضریب تبدیل غذایی و اجزای لاشه جوجه های گوشتی که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در زمستان ۱۳۸۸ در اکوفیزیولوژی گیاهان زراعی (علوم کشاورزی) از صفحه ۹۵ تا ۱۰۵ منتشر شده است.
نام: تاثیر افزودنی های یونوفر (سالینومایسین و سمدورامایسین) بر عملکرد سرعت رشد، ضریب تبدیل غذایی و اجزای لاشه جوجه های گوشتی
این مقاله دارای ۱۱ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله جوجه گوشتی
مقاله سالینومایسین
مقاله سمدورامایسین
مقاله یونوفر

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
این آزمایش به منظور مطالعه اثر داروهای یونوفر ضد کوکسیدیوز (سالینومایسین، سمدورامایسین و نسبت ترکیبی آنها) و مقایسه اثر آنها بر عملکرد جوجه های گوشتی انجام شد. برای انجام این آزمایش از ۲۷۲ قطعه جوجه یک روزه گوشتی نر از سویه تجاری (راس – ۲۰۸) در قالب طرح کاملا تصادفی در چهار گروه آزمایشی استفاده گردید، به طوری که هر گروه شامل چهار تکرار ۱۷ قطعه ای بود. گروه های آزمایشی عبارت بودند از: ۱) جیـره پایه ۲) جیره پایه + ۶۰ میلی گرم سالینومایسین در کیلوگرم جیره ۳) جیره پایه + ۲۵ میلی گرم سمدورامایسین در کیلوگرم جیره ۴) جیره پایه + ۳۰ میلی گرم سالینومایسین + ۱۲۵ میلی گرم سمدورامایسین در کیلوگرم جیره. صفات مورد مطالعه شامل عملکرد (وزن بدن، مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی)، غلظت کلسیم، سدیم، پتاسیم سرم خون و اجزای لاشه بود. نتایج نشان داد که وزن بدن در گروه دریافت کننده داروهای ترکیبی، در سنین ۴۲ و ۵۷ روزگی و کل دوره کاهش یافت ((P<0.05، در صورتی که بین گروه های دریافت کننده سمدورامایسین و سالینومایسین ( T_۲و T_۳) اختلاف معنی داری از نظر افزایش وزن وجود نداشت. مصرف غذا در گروه دریافت کننده داروهای ترکیبی (T_۴) در سن ۴۲ روزگی کاهش یافت (P<0.05)، در صورتی که در سنین ۲۱ و ۵۶ روزگی وکل دوره پرورشی اختلاف معنی داری از لحاظ مصرف غذا بین گروه های آزمایشی مشاهده نشد. ضریب تبدیل غذایی در گروه دریافت کننده سمدورامایسین (T_۲) به طور معنی داری کاهش یافت (P<0.05) نتایج نشان داد که اثر نوع دارو بر درصد چربی حفره شکمی و میزان کلسیم سرم خون معنی دار بود ((P<0.05، به طوری که این دو صفت در گروه دریافت کننده سمدورامایسین (T_۲) نسبت به سایر گروه ها بالاتر بود. اثر متقابل بین گروه های آزمایشی روی افزایش وزن بدن، ضریب تبدیل غذایی، مصرف خوراک و هم چنین، درصد چربی حفره شکمی و غلظت کلسیم سرم خون معنی دار بود(P<0.05).