مقاله مقایسه اثر تربینافین و کتوکونازول موضعی در درمان تینه آ ورسیکالر

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله مقایسه اثر تربینافین و کتوکونازول موضعی در درمان تینه آ ورسیکالر دارای ۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله مقایسه اثر تربینافین و کتوکونازول موضعی در درمان تینه آ ورسیکالر  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله مقایسه اثر تربینافین و کتوکونازول موضعی در درمان تینه آ ورسیکالر،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله مقایسه اثر تربینافین و کتوکونازول موضعی در درمان تینه آ ورسیکالر :

مقاله مقایسه اثر تربینافین و کتوکونازول موضعی در درمان تینه آ ورسیکالر که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در زمستان ۱۳۸۹ در مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی گرگان از صفحه ۷ تا ۱۱ منتشر شده است.
نام: مقایسه اثر تربینافین و کتوکونازول موضعی در درمان تینه آ ورسیکالر
این مقاله دارای ۵ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله تینه آ ورسیکالر
مقاله کتوکونازول
مقاله تربینافین
مقاله کارآزمایی بالینی

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
زمینه و هدف: تینه آ ورسیکالر یک عفونت شایع، خفیف و مزمن پوستی به صورت ماکول های کوچک و گرد متعدد با رنگ های مختلف سفید، صورتی یا قهوه ای است که توسط مخمر لیپوفیل به نام پتروسپوریوم اوربیکولاریس (مالاسزیا فورفور) و به طور شایع در قسمت فوقانی تنه ایجاد می گردد. این مطالعه به منظور مقایسه اثر تربینافین و کتوکونازول موضعی در درمان تینه آ ورسیکالر انجام شد.
روش بررسی: این کارآزمایی بالینی تصادفی شده دوسوکور روی ۶۹ بیمار مبتلا به تینه آ ورسیکالر مراجعه کننده به درمانگاه پوست بیمارستان امام خمینی (ره) اردبیل که با روش اسمیر قارچی عفونت آنها ثابت شده بود؛ طی سال های ۸۷-۱۳۸۶ انجام شد. بیماران به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. ۳۵ بیمار با کرم تربینافین موضعی یک درصد و ۳۴ بیمار با کرم کتوکونازول موضعی ۲ درصد، یک بار در روز به مدت دوهفته تحت درمان قرار گرفتند. ۵ بیمار از گروه تربینافین و ۴ بیمار از گروه کتوکونازول به دلیل عدم مراجعه برای پیگیری، از مطالعه خارج شدند. بیماران پس از پایان دوره درمان به مدت ۳ ماه، به فاصله هر یک ماه، از نظر عود ضایعات مورد پیگیری و معاینه قرار گرفتند و میزان بهبودی و عود در پرونده بیماران طی هر دوره مراجعه ثبت گردید. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزارSPSS-16 و آزمون های تی و کای اسکوئر تجزیه و تحلیل شدند.
یافته ها: درصد بهبودی متوسط ضایعات یک ماه پس از شروع درمان در گروه تربینافین ۲۰ درصد و در گروه کتوکونازول ۳۳ درصد بود؛ ولی اختلاف بین دو گروه از نظر آماری معنی دار نبود. درصد بهبودی متوسط دو ماه پس از شروع درمان در گروه تربینافین ۶۷.۷درصد و در گروه کتوکونازول ۶۰ درصد حاصل شد که این تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود. درصد بهبودی کامل سه ماه پس از درمان در گروه تربینافین ۷۳.۳درصد و در گروه کتوکونازول ۱۰ درصد به دست آمد (P<0.05). درصد اسمیر قارچی مثبت در پایان ماه سوم در گروه تربینافین ۱۰ درصد و در گروه کتوکونازول ۳۶۷ درصد به دست آمد (P<0.05).
نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که تجویز تربینافین موضعی یک درصد در درمان تینه آ ورسیکالر به دنبال سه ماه پیگیری، موثرتر از کتوکونازول موضعی ۲ درصد می باشد.