مقاله ارتباط فاکتور التهابی CRP با پروگنوز بیماران سکته مغزی درمسیر شریان مغزی میانی فوقانی بستری در بیمارستان گلستان در سال ۱۳۸۵

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله ارتباط فاکتور التهابی CRP با پروگنوز بیماران سکته مغزی درمسیر شریان مغزی میانی فوقانی بستری در بیمارستان گلستان در سال ۱۳۸۵ دارای ۵ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله ارتباط فاکتور التهابی CRP با پروگنوز بیماران سکته مغزی درمسیر شریان مغزی میانی فوقانی بستری در بیمارستان گلستان در سال ۱۳۸۵  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله ارتباط فاکتور التهابی CRP با پروگنوز بیماران سکته مغزی درمسیر شریان مغزی میانی فوقانی بستری در بیمارستان گلستان در سال ۱۳۸۵،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله ارتباط فاکتور التهابی CRP با پروگنوز بیماران سکته مغزی درمسیر شریان مغزی میانی فوقانی بستری در بیمارستان گلستان در سال ۱۳۸۵ :

مقاله ارتباط فاکتور التهابی CRP با پروگنوز بیماران سکته مغزی درمسیر شریان مغزی میانی فوقانی بستری در بیمارستان گلستان در سال ۱۳۸۵ که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در زمستان ۱۳۸۷ در مجله دانشگاه علوم پزشکی ارتش جمهوری اسلامی ایران (annals of military and health sciences research) از صفحه ۲۴۹ تا ۲۵۲ منتشر شده است.
نام: ارتباط فاکتور التهابی CRP با پروگنوز بیماران سکته مغزی درمسیر شریان مغزی میانی فوقانی بستری در بیمارستان گلستان در سال ۱۳۸۵
این مقاله دارای ۴ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله سکته مغزی
مقاله قدرت عضلانی
مقاله CRP

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
سابقه و هدف: سکته مغزی یکی از علل مهم مرگ و میر در افراد مسن می باشد و مطالعات متعددی در مورد نقشCRP در پروگنوز بیماری انجام شده و ما نیز در این تحقیق کوشیده ایم ارتباط بین افزایش سطح CRP هنگام بستری و میزان ناتوانی بیمار را بعد از یک ماه بررسی نماییم.
مواد و روش ها: مطالعه روی ۵۰ بیمار با حمله ایسکمیک مغزی در مسیر شریان مغزی میانی (شاخه فوقانی) انجام شده که با شرح حال، معاینه بالینی و CT SCAN مغز تشخیص داده شده بود. محدوده سنی آنان ۶۰ تا ۸۰ سال بوده که باانجام آزمایش بیوشیمیایی خون در زمان مراجعه به دو گروه CRP مثبت و CRP منفی تقسیم شده اند. در زمان بستری معاینه عملکرد حرکتی بیماران در اورژانس ارزیابی و ثبت گردید و پس از یک ماه با مراجعه به منزل عملکرد حرکتی بیماران مجددا ارزیابی شد. هر دو گروه در طی یک ماه تحت درمان یکسان قرار داشتند.
یافته ها: قدرت عضلانی قبل از درمان در بیماران سکته مغزی CRP مثبت نسبت به قدرت عضلانی قبل از درمان بیماران CRP منفی تفاوت معناداری نداشت (P<0.765) و قدرت عضلانی یک ماه بعد از درمان در بیماران CRP مثبت نسبت به بیماران CRP منفی تفاوت معنی داری نداشت (P<0.262)، اما تغییرات قدرت عضلانی در بیماران CRP منفی نسبت به بیماران CRP مثبت قبل از درمان و یک ماه پس از درمان از نظر آماری معنادار بود. (P<0.014) و بهبود قدرت عضلانی در بیماران CRP منفی بارزتر است.
نتیجه گیری: مشخص شد بیماران مبتلا به سکته مغزی ایسکمیک که CRP مثبت داشتند نسبت به بیماران هم رده خود که CRP منفی بودند پروگنوز بدتری داشته، لذا به نظر می رسد نقش عوامل التهابی در پروگنوز بیماران سکته مغزی قابل ارزیابی و بررسی بیشتر است.