تاثیر فعالیت ورزشی هوازی بر سطوح سرمی کمرین و فاکتور نکروز کننده تومور آلفا و شاخص مقاومت به انسولین در زنان جوان و غیرفعال

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تاثیر فعالیت ورزشی هوازی بر سطوح سرمی کمرین و فاکتور نکروز کننده تومور آلفا و شاخص مقاومت به انسولین در زنان جوان و غیرفعال دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تاثیر فعالیت ورزشی هوازی بر سطوح سرمی کمرین و فاکتور نکروز کننده تومور آلفا و شاخص مقاومت به انسولین در زنان جوان و غیرفعال  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تاثیر فعالیت ورزشی هوازی بر سطوح سرمی کمرین و فاکتور نکروز کننده تومور آلفا و شاخص مقاومت به انسولین در زنان جوان و غیرفعال،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تاثیر فعالیت ورزشی هوازی بر سطوح سرمی کمرین و فاکتور نکروز کننده تومور آلفا و شاخص مقاومت به انسولین در زنان جوان و غیرفعال :

تعداد صفحات :۱۰

چکیده مقاله:

هدف و مقدمه : کمرین، آدیپوسایتوکاین نوظهور مترشحه از بافت چربی است که برای تمایز و بلوغ سلول های چربی به سیگنالیک های اتوکراین و پاراکراین وابسته بوده و جذب گلوکز در سلول های چربی را تنظیم و تجزیه و تحلیل چربی را تحریک می کند. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی تغییرات سطوح سرمی کمرین، TNF-، انسولین و گلوکز ناشتا و شاخص مقاومت به انسولین در پاسخ به یک فعالیت ورزشی کم شدت در مقایسه با یک جلسه فعالیت ورزشی شدید، در زنان جوان چاق و غیرفعال بود. روش شناسی : ۱۳ زن چاق و دارای اضافه وزن و غیرفعال ( میانگین سنی ۱/۹ ± ۳۳/۶ سال و میانگین شاخص توده بدنی ۳/۱ ± ۲۹/۹ کیلوگرم بر متر مربع ) به طور تصادفی انتخاب و طی مدت ۱۰ روز و با فواصل زمانی ۷۲ ساعت در دو جلسه فعالیت ورزشی هوازی دویدن روی تردمیل با شدت کم و شدید شرکت کردند. آزمودنی ها در اولین جلسه تمرینی با شدت ۴۰ درصد اکسیژن مصرفی بیشینه ( ۶۰ درصد ضربان قلب بیشینه و معادل با ۱۲۰ ضربان در دقیقه ) به مدت ۴۰ دقیقه روی تردمیل دویدند. پروتکل تمرینی شدید ۷۲ ساعت بعد اجرا شد و شامل ۲۰ دقیقه دویدن روی تردمیل در شدت ۸۰ درصد اکسیژن مصرفی بیشینه ( ۸۰ درصد ضربان قلب بیشینه و معادل با ۱۷۰ ضربان در دقیقه )بود. خونگیری به منظور اندازه گیری فاکتورهای خونی قبل از اجرای آزمون، بلافاصله بعد از اجرای یک جلسه فعالیت ورزشی هوازی کم شدت و بلافاصله بعد از شرکت در یک فعالیت ورزشی هوازی شدید انجام شد. تجزیه تحلیل داده ها به کمک آزمون آنالیز واریانس با اندازه گیری مکرر و در صورت معنی داری آزمون تعقیبی بن فرونی و آزمون همبستگی پیرسون و در سطح معنی داری P<0/05 انجام شد. یافته ها : نتایج آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر نشان داد بین تغییرات سطوح کمرین (P=0/430) و انسولین (P=0/810) و گلوکز ناشتا (P=0/219) و شاخص مقاومت به انسولین (P=0/298) در پاسخ به یک جلسه فعالیت ورزشی هوازی کم شدت در مقایسه با یک جلسه فعالیت ورزشی هوازی شدید در مراحل سه گانه تحقیق تفاوتی معنی دار وجود ندارد. با این حال، تفاوتی معنی دار بین تغییرات سطوح TNF- سرم در پاسخ به یک جلسه فعالیت ورزشی هوازی کم شدت در مقایسه با یک جلسه فعالیت ورزشی هوازی شدید در مراحل سه گانه تحقیق مشاهده شد (P=0/034). بنابر نتایج آزمون همبستگی پیرسون نیز ارتباط معنی داری بین تغییرات سطوح کمرین سرم پس از فعالیت ورزشی کم شدت و شدید با تغییرات هیچ کدام از فاکتورهای خونی مورد بررسی مشاهده نشد P> 0/05. نتیجه گیری : چنین به نظر می رسد اگرچه شدت فعالیت ورزشی بر سطوح TNF- اثرگذار است، اما، تغییرات کمرین سرم و نیم رخ متابولیکی از شدت فعالیت ورزشی کمتر تاثیر می گیرد.