اثر نوع کاربری اراضی بر ذخیره کربن و نیتروژن خاک در برخی خاکهای شرق استان خوزستان

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اثر نوع کاربری اراضی بر ذخیره کربن و نیتروژن خاک در برخی خاکهای شرق استان خوزستان دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اثر نوع کاربری اراضی بر ذخیره کربن و نیتروژن خاک در برخی خاکهای شرق استان خوزستان  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اثر نوع کاربری اراضی بر ذخیره کربن و نیتروژن خاک در برخی خاکهای شرق استان خوزستان،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اثر نوع کاربری اراضی بر ذخیره کربن و نیتروژن خاک در برخی خاکهای شرق استان خوزستان :

تعداد صفحات :۸

چکیده مقاله:

تغییر در کاربری اراضی و مدیریت خاک اثرات جبرانناپذیری را بر اکوسیستم خاک وارد میکند، و اثرات قابل توجهی را بر دینامیک کربن آلی خاک ( SOC ( و نیتروژن ( N ) میگذارد. از اینرو این مطالعه به منظور بررسی تأثیر نوع کاربری اراضی )جنگل طبیعی، مرتع طبیعی و کشاورزی( بر ذخیرهکربن آلی و نیتروژن کل خاک در بخشی از حوزه آبخیز رکعت مورد بررسی قرار گرفت. به این منظور نمونههای خاک از سه کاربری جنگل طبیعی، مرتعطبیعی و کشاورزی و در ۸ تکرار از لایههای ۰-۱۵ و۱۵-۳۰ سانتیمتری تهیه شدند. نتایج نشان داد که اثر نوع کاربری اراضی بر تغییرات کربن، – -نیتروژن کل و نسبت C/N و همچنین ذخیره کربن و نیتروژن کل خاک معنیدار است. مقدار کربن آلی کل و نیتروژن کل خاک به ترتیب در کاربری جنگل طبیعی و پس از آن مرتع طبیعی و کشاورزی بیشترین مقدار بوده است. همچنین ذخیره کربن از کاربری جنگل طبیعی، مرتع طبیعی و کشاورزی به ترتیب به میزان ۴۲/۲۸و۲۹/۹۲و۲۲/۵مگاگرم بر هکتار کاهش یافته است. روند تغییرات ذخیره نیتروژن نیز مشابه با کربن آلی بوده به طوری که بیشترین مقدار ذخیره نیتروژن را جنگل طبیعی۹/۴۷مگاگرم بر هکتار( در بین کاربریهای مذکور دارا بوده است. به طور کلی نوع کاربری اراضی جنگل طبیعی، مرتع طبیعی و کشاورزی( سبب تغییرات قابل توجهی در ذخیره کربن و نیتروژن در هر دو لایه سطحی و زیرسطحی شده است. به طوری که در کاربریهای طبیعی به دلیل ورود مکرر بقایا به خاک مقادیر ذخیره کربن و نیتروژن بسیار بیشتر از کاربری کشاورزی بوده است. همچنین در کاربری کشاورزی به دلیل کاهش ورودی کربن آلی و افزایش سرعت تجزیه بقایای ورودی به آن میزان ذخیره کربن و نیتروژن بسیار کاهش یافته است.