مقاله گاه شمارى دوازده حیوانى و کاربرد آن در آثار تاریخى

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله گاه شمارى دوازده حیوانى و کاربرد آن در آثار تاریخى دارای ۲۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات و فهرست کامل در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله گاه شمارى دوازده حیوانى و کاربرد آن در آثار تاریخى  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : توضیحات زیر بخشی از متن اصلی می باشد که بدون قالب و فرمت بندی کپی شده است

بخشی از فهرست مطالب پروژه مقاله گاه شمارى دوازده حیوانى و کاربرد آن در آثار تاریخى

چکیده    
الف . تاریخچه پیدایش    
تناسب گاه شمارى ها با فرهنگ ها    
ب . فلسفه عناوین سال ها و ماه ها در گاه شمارى دوازده حیوانى    
ج . تأثیر گاه شمارى دوازده حیوانى برگاه شمارى ایرانى    
د . اسامى سال ها در گاه شمارى دوازده حیوانى وانطباق آن با سال هاى دیگر    
نام چاغ (سال)هاى دوازده گانه چینى ـ اویغورى    
هـ . کار برد گاه شمارى دوازده حیوانى در آثار تاریخى    
نتیجه    
کتاب نامه    

بخشی از منابع و مراجع پروژه مقاله گاه شمارى دوازده حیوانى و کاربرد آن در آثار تاریخى

۱ استرآبادى، سیدحسن بن مرتضى، تاریخ سلطانى (از شیخ صفى تا شاه صفى)، انتشارات علمى، ۱۳۶۴هـ .ش

۲ استرآبادى، میرزا مهدى، سنگلاخ، نشر مرکز، ۱۳۷۴هـ .ش

۳ بیرشک، احمد، گاهنامه تطبیقى سه هزار ساله، علمى و فرهنگى، ۱۳۷۶ هـ .ش

۴ پل پلیو، تاریخ سرّى مغولان، ترجمه دکتر شیرین بیانى، دانشگاه تهران، ۱۳۸۳ هـ .ش

۵ ترکمان، اسکندر بیگ، تاریخ عالم آراى عباسى، زیر نظر ایرج افشار، امیرکبیر، تهران، ۱۳۸۲ هـ .ش

۶ دایره المعارف آذربایجان شوروى، باکو، ۱۹۷۶ م

۷ راورتولد، و، تاریخ ترکهاى آسیاى میانه، ترجمه دکتر غفارى حسنى، توس، ۱۳۷۴ هـ .ش

۸ عبداللهى، دکتر رضا، تاریخ تاریخ در ایران، امیرکبیر، تهران، ۱۳۶۶ هـ .ش

۹ عبدى بیک، زین العابدین، تکمله الاخبار، تصحیح عبدالحسینى نوایى، نشر نى، تهران،

۱۳۶۹ هـ .ش

۱۰ عقیلى، سیف الدین حاجى بن نظام، آثار الوزراء، اطلاعات، تهران، ۱۳۶۴ هـ .ش

۱۱ فراهى، ابونصر، نصاب الصبیان، به اهتمام دکتر محمد جواد مشکور، اشرفى، تهران، ۱۳۵۴ هـ . ش

۱۲ فصلنامه، آذرى ائل دیلى و ادبیاتى، سال دوم، شماره ۶، زمستان ۱۳۸۳ هـ .ش

۱۳ فضل الله، رشیدالدین، جامع التواریخ، اقبال، ۱۳۷۶ هـ .ش

۱۴ کاشغرى، محمود، دیوان لغات الترک، دارالخلافه العلیه، مطبعه عامره، ۱۳۳۳ هـ .ش

۱۵ مینوى، مجتبوى، تاریخ و فرهنگ، خوارزمى، تهران، ۱۳۶۹ هـ .ش

چکیده

انسان به عنوان اشرف مخلوقات و موجود اندیشمند و مبتکر، آن گاه که پا به عرصه وجود نهاد، درصدد دست یافتن ابزارى برآمد تا بدان طریق بتواند با برنامه ریزى هاى صحیح و دقیق، حداکثر بهره مندى را از زمان براى غلبه بر موانع و مشکلات موجود در پیش گیرد و موجبات لازم را براى استمرار حیات خویش بیش از پیش فراهم سازد

در این راستا این موجود متفکر، با تدبّر در آسمان ها و زمین و چگونگى استقرار سیارات و ستارگان و حرکت هماهنگ آن ها و قوانین حاکم بر این امور، به نوآورى جدیدى دست زد که بعدها به تقویم و گاه شمارى شهرت یافت، لکن این ابزار سنجش و تقسیم زمان، در برخورد با فرهنگ ها و نیازهاى اجتماعى در زمان ها و مکان هاى گوناگون در سطح جهان، صورت هاى متفاوتى را پذیرفت و به تبع آن، نام هاى مختلفى به خود گرفت که یکى از آن ها تقویم دوازده حیوانى است. خود این گاه شمارى نیز با عناوینى همچون تقویم هاى مغولى، خطایى، او یغورى، قیچاقى و ترکى، در برخى از مقاطع تاریخى، بهویژه دوره سلطه مغولان و عصر صفوى و حتى به طور نسبى تا سال ۱۳۰۴ق . در میان ساکنان بخش هایى از جهان، از جمله چین، ترکستان شرقى و ایران به کار گرفته شد

براین اساس، مقاله حاضر در صدد آن است که به سبب کاربرد نسبى آن در برخى از آثار مکتوب تاریخى به پاره اى از موضوعات درباره این گاه شمارى، همچون منشأ پیدایش، دلیل نام گذارى، فلسفه نام سال ها و میزان و چگونگى به کارگیرى آن در نوشته هاى تاریخى بپردازد

کلیدواژگان: گاه شمارى دوازده حیوانى، تقویم. محمود کاشغرى، اسامى سالهاى ترکى، آثار مکتوب تاریخى

الف . تاریخچه پیدایش

انسان به عنوان گل سر سبد مخلوقات و موجود اندیشمند، در میان سایر موجودات از ابتداى آفرینش، جهت تأمین بخشى از نیازهاى ضرورى در حیات خویش، تدبّر در آسمان ها و زمین را راهکارى مناسب براى ایجاد تسهیلات در ادامه زندگى خویش تشخیص داد; بنابراین، آدمى مجموعه هایى از ستاره ها را که به یکدیگر نزدیک بودند و بر روى هم جانورى یا چیزى را که او مى شناخت تداعى مى کردند، به همان نام ها نامید و بدین سان، صورت هاى فلکى در فرهنگ نوظهور آدمى جایى براى خود یافتند و واژه هایى همچون خرس بزرگ، خرس کوچک، اژدها، اسب و ; در قلمرو فکرى و فرهنگى انسان ها قرار گرفتند. و از آن میان، دوازده صورت که در نوار باریکى از آسمان در دو طرف راهى که خورشید مى پیمود، واقع شده و فاصله هاى زمانى که خورشید در مقابل هر یک از آن ها از صورت هاى دیگر قرار داشتند، نام برج بر آن ها نهاد و نوار باریک آسمان به عرض نزدیک به ۱۶ درجه را که جایگاه آن ها بود، منطقه البروج خواند و مسیر خورشید را دایره البروج نامید و بر ستاره هایى که از نظرش برجستگى خاصى یافتند، نام هایى گذاشت. و عاقبت، خورشید، ماه، برج ها و ستاره هایى چند در تقسیم زمان مشکل گشاى آدمى شدند و با توجه به شناخت حرکات آن ها بود که زمان تقسیم بندى شد، گاه شمارى آغاز گشت و تاریخ پیش رفت. قرآن کریم هم به این موضوع، یعنى نقش خورشید و ماه در نگاه داشتن حساب زمان، اشاره کرده است;۲ مانند آیه ۱۸۹ سوره بقره۳ و آیه ۹۶ سوره انعام

بر همین اساس، گاه شمارى یا تقویم مجموعه قاعده ها و نیز جدول هایى است که براى تقسیم زمان و گروه بندى روزها و واحدهاى کوچک تر یا بزرگ تر از روز، به شیوه هاى مناسب

و تنظیم کارهاى دینى و غیردینى و ثبت رویدادها تنظیم شده است. هرقومى که تمدنى پیشرفته داشته، داراى گاه شمارى خاص خود بوده است. از این رو، گاه شمارى هاى آشورى، بابلى، مصرى، چینى، ژاپنى، هندى، مسیحى، ایرانى، عرب و اسلامى، یهودى، ترکى، افغانى و مانند آن ها به وجود آمدند. در این باب، از سه نوع گاه شمارى قمرى، شمسى و شمسى ـ قمرى نیز، باید نام برد; لکن گاه شمارى قمرى کهنسال تر است و این امرى طبیعى است، زیرا گردش ماه با تغییرات مشهود و محسوس براى آدمیانى که در دوره کودکى جهان مى زیسته اند، چشمگیرتر از تغییرهاى خیلى کمتر محسوس خورشید بوده است

تناسب گاه شمارى ها با فرهنگ ها

در این میان، بدون تردید گاه شمارى ها ـ همان گونه که اشاره شد ـ بر پایه نیازهاى بشرى و برنامه ریزى هاى لازم براى غلبه بر مشکلات در زندگى بهوجود آمده اند; و به همین سبب، مسائل گوناگون اجتماعى، سیاسى، اقتصادى و فرهنگى انسان ها در زمان ها و مکان هاى مختلف بر چگونگى پیدایش و تنظیم گاه شمارى ها تأثیر مستقیم داشته است و به عبارت دیگر، گاه شمارى ها در میان ملل مختلف بیشتر بر اساس فرهنگ ها و نیازهاى گوناگون جوامع انسانى به وجود آمده اند. گاه شمارى دوازده حیوانى ترکان نیز از این امر مستثنا نبود; زندگى اجتماعى، مهاجرت و کوچ نشینى ترکان موجب شد که گاه شمارى آنان بیشتر بر اقتصاد کشاورزى سنتى استوار گردد و چون وضعیت معیشتى آنان وابسته به خاک بود، از این رو، تقویمى را مورد استفاده قرار دادند که با آداب و رسوم گله دارى و جمع آورى دام ها در چراگاه ها

همخوانى داشته باشد. بنابراین، آنان آغاز این گاه شمارى را فصل بهار قرار دادند و نیز به فصل برداشت محصولات کشاورزى بیش از هر چیز دیگر توجه نمودند و سال ها و ماه ها را با نام هاى ترکى حیوانات نام گذارى کردند