مقاله بررسی خلاءزائی (کاویتاسیون) بر روی سرریز سد بالارود با استفاده از مدل فیزیکی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بررسی خلاءزائی (کاویتاسیون) بر روی سرریز سد بالارود با استفاده از مدل فیزیکی دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی خلاءزائی (کاویتاسیون) بر روی سرریز سد بالارود با استفاده از مدل فیزیکی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی خلاءزائی (کاویتاسیون) بر روی سرریز سد بالارود با استفاده از مدل فیزیکی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی خلاءزائی (کاویتاسیون) بر روی سرریز سد بالارود با استفاده از مدل فیزیکی :

تعداد صفحات:۱۰

چکیده:

معمولاً هنگامی که سرعت جریان در قسمی از سازه هیدرولیکی ( مانند تنداب سرریزها ) از یک حد مجاز فراتر رود، آن سازه در معرض خسارت ناشی از خلاءزائی ) (Cavitations قرار میگیرد . برجستگیها و ناصافیهای سطوح بتنی که به هنگام ساخت و یا پس از آن ایجاد میگردد، باعث ایجاد انحراف خطوط جریان و کاهش فشار در بعضی نقاط میگردد، که چنانچه این کاهش فشار در ازاء
افزایش سرعت باشد شرایط آستانه یا آغاز خلاءزائی ( خوردگی ) پیش خواهد آمد . روشهای عددی و تحلیلی و روابط تجربی موجود به دلیل پیچیدگی رفتار دینامیکی سیالات و خصوصاً وجود جریانهای دوفازی در تنداب سرریزها محدودیتهای زیادی دارند . به کمک مدلهای فیزیکی میتوان شرایط هیدرولیکی پیچیده را به همراه شرایط ورودی بالادست به صورت سه بعدی و با دقت قابل قبولی
شبیهسازی کرد و با برقراری جریانهای عبوری مختلف احتمال بروز خلاءزائی و خوردگی در این سازهها را بررسی کرد . دراین تحقیق مدل سرریز سد مخزنی بالارود که از نوع اوجی دریچهدار با تنداب و پرتاب کنندهی جامی است، با استفاده از مصالح پلکسیگلاس در مقیاس ۱:۱۱۰ ساخته و در فلوم آزمایشگاه مدلهای هیدرولیکی دانشکده مهندسی آب، دانشگاه شهید چمران اهوازنصب گردید . آزمایشها با بر قراری ۱۴ دبی مختلف و متناسب با شرایط واقعی با اندازهگیری پارامترهای مهم جریان ( عمق ،سرعت و فشار ) در دو محور وسط و طرفین مسیر انجام گرفت . با مطالعه و بررسی نتایج اندازهگیریها ضریب خوردگی در مقاطع مختلف در طول سرریز تعیین و با مقدار بحرانی خوردگی موردمقایسه قرار گرفت .
نتایج نشان داد که با افزایش سرعت در طول تنداب به ازاء هر دبی از جریان، ضریب خوردگی کاهش یافته و در ابتدای پرتابکنندهی جامی در محور وسط به کمترین مقدار خود می رسد . همچنین به ازاء دبی ۱۴۲۵ مترمکعب بر ثانیه در سرعتی معادل ۲۰/۹۱متر بر ثانیه حداقل ضریب خوردگی برابر ) cr=0/25 ( =0/545 می باشد، و خوردگی رخ نمی دهد .
درمقایسه حداقل ضریب خوردگی نتیجه شده از آزمایش مدل با حداقل ضریب خوردگی ارائه شده در گزارش مطالعاتی مشاور( =۰/۵۱۲ ) ،علت عدم تطابقت نتایج تئوری با آزمایش مدل میتواند ناشی از تاثیر پایههای یل بر الگوی جریان در تنداب، اعمالفرضیات ساده کننده در معادلات حاکم و خطای مقیاس باشد .