مقاله نقش پلیمرها در سرعت دهی به تشکیل گرانول در راکتور UASB

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله نقش پلیمرها در سرعت دهی به تشکیل گرانول در راکتور UASB دارای ۱۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله نقش پلیمرها در سرعت دهی به تشکیل گرانول در راکتور UASB  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله نقش پلیمرها در سرعت دهی به تشکیل گرانول در راکتور UASB،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله نقش پلیمرها در سرعت دهی به تشکیل گرانول در راکتور UASB :

تعداد صفحات:۱۲

چکیده:

راکتور UASB اولین بار در اواخر دهه ۱۹۷۰ در هلند ساخته و در سال ۱۹۸۰ در سطح بین المللی معرفی گردید. امروزه این سیستم به عنوان یک روش شناخته شده در تصفیه فاضلابهای قوی محتوی الکل و هیدروکربن دارای کاربرد وسیعی است ولی اخیرا در تصفیه فاضلابهای محتوی الاینده های آروماتیکی و فاضلابهای با قدرت کم نیز استفاده می شود. این سیستم به صورت رشد معلق بستر بی هوازی با جریان رو به بالا کار می کند. از جمله عوامل محدود کننده مهم در این سیستم، تشکیل زمان بر گرانولهای اولیه است لذا در این تحقیق سعی شده است با به کار گرفتن پلیمرهای طبیعی و مصنوعی، نقش آنها در تسریع تشکیل گرانول با هدف کاهش زمان ماند، افزایش راندمان حذف COD و بهبود کیفیت گرانولها مورد بررسی قرار گیرد. بدین منظور شش پایلوت دو جداره UASB از جنس پلاکسی گلاس با مقطع مربعی به جداره داخلی ۷۰×۱۰×۱۰ سانتیمتر ساخته و به کار گرفته شد. جداره خارجی جهت سیر کوله کردن آب گرم بود تا دمای مناسب برای رشد میکرو ارگانیسم ها را در محدوده ۳۷ درجه سانتی گراد فراهم کند. همچنین به طور مداوم کنترل PH در محدوده ۷/۵-۶/۵ و دبی مناسب به طوری که لجنها معلق مانده و در ضمن شسته نشوند، انجام می شد. فاضلاب مورد بررسی، فاضلاب سنتزی با خوراک مالتوز بوده است. راکتور اول به عنوان شاهد ( بدون افزودن پلیمر یا بیوگرانول) و راکتورهای دوم و سوم با پلیمر طبیعی کیتوزان مورد آزمایش قرار گرفته و اثر اضافه کردن پلیمر به صورت هفتگی و روزانه بررسی شد. در راکتورهای چهارم و پنجم نیز افزودن پلیمر مصنوعی پلی اکرایل آمید (PAM) به صورت هفتگی و روزانه و در راکتور آخر اثر افزودن بیوگرانول مورد مطالعه قرار گرفت. مقادیر پلیمر اضافه شده به سیستم ها پس از تعیین غلظت بهینه از طریق آزمایش جار در محدوده PH معادل ۷/۵-۶/۵ با مقایسه لخته های تشکیل شده از نظر قطر متوسط، سرعت ته نشینی و همچنین کدورت آب روی لجن، تعیین و در نهایت راندمان سیستمها در حدف COD مقایسه شد.