بررسی ارتباط بین سطح سرمی C-REACTIVE PROTEIN و هموگلوبین گلیکوزیله در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی ارتباط بین سطح سرمی C-REACTIVE PROTEIN و هموگلوبین گلیکوزیله در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ دارای ۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی ارتباط بین سطح سرمی C-REACTIVE PROTEIN و هموگلوبین گلیکوزیله در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی ارتباط بین سطح سرمی C-REACTIVE PROTEIN و هموگلوبین گلیکوزیله در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی ارتباط بین سطح سرمی C-REACTIVE PROTEIN و هموگلوبین گلیکوزیله در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دیابت و متابولیسم ایران (مجله دیابت و لیپید ایران)

تعداد صفحات :۹

مقدمه: دیابت بیماری متابولیک شایع و عامل خطر مهمی برای آترواسکلروز می باشد. پدیده های التهابی ممکن است در پاتوژنز هر دو بیماری نقشی ایفا نماید. C-Reactive Protein (CRP) شاخصی از التهاب سیستمیک بوده و به عنوان عامل خطر مستقل برای بیماری های قلبی- عروقی قلمداد می شود. اگر چه سطح سرمی CRP در افراد دیابتی نسبت به افراد غیر دیابتی سالم بالاتر است، ولی اطلاعات راجع به ارتباط CRP با سطح کنترل گلیسمیک محدود می باشد. در این پژوهش ارتباط بین غلظت سرمی CRP و هموگلوبین گلیکوزیله HbA1c به عنوان شاخص کنترل گلیسمیک مورد بررسی قرار گرفته است.روش ها: در این مطالعه مقطعی که در ۱۳۶ بیمار مبتلا به دیابت نوع ۲ (۶۹ نفر زن و ۶۷ نفر مرد) انجام شد، علاوه بر اندازه گیری سطح سرمی CRP به روش بسیار حساس (Highly sensitive CRP assay) hs-CRP و اندازه گیری HbA1C، فاکتورهای مداخله گر احتمالی موثر بر سطح سرمی hs-CRP هم مدنظر قرار گرفت. قند خون ناشتا به روش گلوکز اکسیداز، HbA1C به روش HPLC، پروفیل چربی به روش آنزیماتیک و hs-CRP به روش Sandwich immunoassay اندازه گیری شدند.یافته ها: میانگین غلظت سرمی hs-CRP اندازه گیری شده در این بیماران (۵.۲±۴.۸ میلی گرم در لیتر) از محدوده نرمال بالاتر و در زنان بیش از مردان بود ۶.۴±۵.۵) در مقایسه ۳.۹±۳.۶ میلی گرم در لیتر). همبستگی بین میانگین hs-CRP و HbA1c قبل از حذف دیگر عوامل مداخله گر منفی اما معنی دار نبود (r=-0.15, p=0.07). پس از حذف عوامل موثر بر سطح سرمی hs-CRP، در کل بیماران رابطه منفی و معنی داری مشاهده شد (r=-0.22, P=0.02)، همچنین در بیماران مونث رابطه منفی و معنی داری بدست آمد (r=-0.31, P=0.03). این رابطه در بیماران مذکر منفی ولی معنی دار نبود (r=-0.12, P=0.44).نتیجه گیری: این یافته ها نشان می دهد که سطح سرمی hs-CRP، تحت تاثیر عوامل مختلفی بوده و افزایش غلظت hs-CRP در افراد دیابتی را نمی توان فقط بر اساس هیپرگلیسمی توجیه کرد.

کلید واژه: دیابت نوع ۲، hs-CRP ، هموگلوبین گلیکوزیله