به کارگیری مدل مخاطره جمعی برای پیش بینی زمان بقای بیماران مبتلا به لنفوم منتشر سلول های بزرگ B و تعیین ژن های موثر بر آن با استفاده از داده های ریزآرایه

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 به کارگیری مدل مخاطره جمعی برای پیش بینی زمان بقای بیماران مبتلا به لنفوم منتشر سلول های بزرگ B و تعیین ژن های موثر بر آن با استفاده از داده های ریزآرایه دارای ۱۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد به کارگیری مدل مخاطره جمعی برای پیش بینی زمان بقای بیماران مبتلا به لنفوم منتشر سلول های بزرگ B و تعیین ژن های موثر بر آن با استفاده از داده های ریزآرایه  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی به کارگیری مدل مخاطره جمعی برای پیش بینی زمان بقای بیماران مبتلا به لنفوم منتشر سلول های بزرگ B و تعیین ژن های موثر بر آن با استفاده از داده های ریزآرایه،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن به کارگیری مدل مخاطره جمعی برای پیش بینی زمان بقای بیماران مبتلا به لنفوم منتشر سلول های بزرگ B و تعیین ژن های موثر بر آن با استفاده از داده های ریزآرایه :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : طب جنوب

تعداد صفحات :۱۲

زمینه: تحقیقات اخیر نشان داده است که بیان ژن های موثر بر بقای بیماران سرطانی، نقش مهمی را به عنوان عامل خطر یا عامل پیشگیری کننده بیماری بازی می کنند. مطالعه حاضر برای تعیین ژن های موثر بر بقای بیماران مبتلا به لنفوم منتشر سلول بزرگ B و پیش بینی زمان بقای آن ها با استفاده از این ژن ها طراحی شده است.مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک مطالعه مقطعی بوده که بر روی ۴۰ بیمار مبتلا به لنفوم منتشر سلول B انجام شده است. برای این بیماران ۲۰۴۲ بیان ژن اندازه گیری شده است، به منظور پیش بینی زمان بقای بیماران، ترکیب مدل بقای نیمه پارامتری جمعی با دو روش انتخاب ژن الستیک نت و لاسو به کار رفته است. مقایسه روش های ذکر شده با رسم سطح زیر منحنی مشخصه عملکرد و محاسبه میانه آن منحنی انجام گرفت.یافته ها: براساس یافته های این مطالعه ده ژن موثر به وسیله روش الستیک نت- جمعی انتخاب شده است و روش لاسو- جمعی هفت ژن انتخاب کرده است. ژن GENE3325X زمان بقای بیماران را افزایش می دهد (P=0.006) و ژن های GENE3980X و GENE377X زمان بقای بیماران را کاهش می دهند (P=0.004). این سه ژن به عنوان مهم ترین ژن ها در هر دو روش انتخاب شده است.نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که روش الستیک نت کارائی بهتری از روش رایج لاسو در تعیین ژن های موثر بر زمان بقای بیماران دارد. علاوه بر این مشاهده شد که به کار بردن مدل بقای جمعی به جای مدل رایج کاکس و استفاده از داده های ریزآرایه راهکاری مفید و قابل استفاده برای پیش بینی زمان بقای بیماران مبتلا به سرطان است.

کلید واژه: سرطان لنفوم، آنالیز بقا، انتخاب ژن، الستیک نت، لاسو