اثر سوش، مقدار تلقیح و فیزیولوژی پروبیوتیک ها و pH نهایی تخمیر روی کاهش مقدار آفلاتوکسین M

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اثر سوش، مقدار تلقیح و فیزیولوژی پروبیوتیک ها و pH نهایی تخمیر روی کاهش مقدار آفلاتوکسین M دارای ۱۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اثر سوش، مقدار تلقیح و فیزیولوژی پروبیوتیک ها و pH نهایی تخمیر روی کاهش مقدار آفلاتوکسین M  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اثر سوش، مقدار تلقیح و فیزیولوژی پروبیوتیک ها و pH نهایی تخمیر روی کاهش مقدار آفلاتوکسین M،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اثر سوش، مقدار تلقیح و فیزیولوژی پروبیوتیک ها و pH نهایی تخمیر روی کاهش مقدار آفلاتوکسین M :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله علوم تغذیه و صنایع غذایی ایران

تعداد صفحات :۱۲

سابقه و هدف: یکی از مهمترین آلودگی های دوغ در ایران، آفلاتوکسین M1 است. در این پژوهش، در طراحی یکی در هر زمان، اثر متغیرهای نوع گونه (لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس، لاکتوباسیلوس رامنوسوس، لاکتوباسیلوس کازئی و بیفیدوباکتریوم بیفیدوم)، مقدار تلقیح (۷ و ۹ log cfu/ml) و زنده یا مرده بودن باکتری های پروبیوتیک و همچنین pH نهایی تخمیر (۴.۲ و ۴.۵) روی کاهش ۰.۵۰۰ ppb آفلاتوکسین M1 آزاد طی تخمیر و نگهداری یخچالی (۵oC) در دوغ بررسی شد.مواد و روش ها: شیر مورد استفاده برای تولید دوغ از راه بازسازی پودر شیر بی چربی با ماده خشک ۴% ساخته شد و پس از افزودن نمک کلرید سدیم (%۰.۷) و آلوده سازی با ۰.۵۰۰ ppb آفلاتوکسین M1 تحت فرآیند گرمایی قرار گرفت. بعد از تلقیح کشت استارترهای مختلف، نمونه ها در گرمخانه تا رسیدن به pH نهایی مورد نظر قرار گرفتند. برای استخراج و اندازه گیری مقدار آفلاتوکسین M1 آزاد، به ترتیب از ستون ایمونوافینیتی و دستگاه HPLC با دتکتور فلورسانس استفاده شد. همچنین تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS انجام شد.یافته ها: تیمار حاوی ل. اسیدوفیلوس (AY-7-A-4.2) نسبت به سوش های پروبیوتیک دیگر بیشترین کاهش آفلاتوکسین M1 آزاد را طی تخمیر و نگهداری یخچالی داشت. کاهش آفلاتوکسین M1 به وسیله تیمار ل. اسیدوفیلوس با مقدار تلقیح ۹ log cfu/ml نسبت به ۷ log cfu/ml به طور معنی داری بیشتر بود ولی این مقدار کاهش نسبت به مقدار تلقیح صرفه اقتصادی نداشت. تیمار حاوی ۷ log cfu/ml باکتری ل. اسیدوفیلوس کشته شده، در روز اول نگهداری، به طور معنی داری آفلاتوکسین M1 آزاد بیشتری را باند کرد. با این وجود، پروبیوتیک های زنده در تیمار AY-7-A-4.2 در روز های ۱۴ و ۲۸ نگهداری، آفلاتوکسین M1 آزاد را بیشتر کاهش دادند. همچنین تیمار با pH نهایی تخمیر بالاتر (۴.۵) نسبت به تیمار با pH نهایی ۴.۲ در روزهای ۱۴ و ۲۸ نگهداری، به طور معنی داری آفلاتوکسین M1 آزاد بیشتری را کاهش داد.نتیجه گیری: ل. اسیدوفیلوس بصورت زنده، در مقدار تلقیح ۷ log cfu/ml و در pH نهایی تخمیر ۴.۵ بهترین شرایط را برای کاهش آفلاتوکسین M1 آزاد طی نگهداری یخچالی داشت و از نظر اقتصادی، مقرون به صرفه بود.

کلید واژه: آفلاتوکسین M