بررسی مقایسه ای اثر رتینوئیک اسید اگزوژن بر اندام حرکتی جلویی و عقبی جنین موش نژاد Balb/C در شرایط in vitro و مقایسه میزان جذب آن

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی مقایسه ای اثر رتینوئیک اسید اگزوژن بر اندام حرکتی جلویی و عقبی جنین موش نژاد Balb/C در شرایط in vitro و مقایسه میزان جذب آن دارای ۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی مقایسه ای اثر رتینوئیک اسید اگزوژن بر اندام حرکتی جلویی و عقبی جنین موش نژاد Balb/C در شرایط in vitro و مقایسه میزان جذب آن  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی مقایسه ای اثر رتینوئیک اسید اگزوژن بر اندام حرکتی جلویی و عقبی جنین موش نژاد Balb/C در شرایط in vitro و مقایسه میزان جذب آن،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی مقایسه ای اثر رتینوئیک اسید اگزوژن بر اندام حرکتی جلویی و عقبی جنین موش نژاد Balb/C در شرایط in vitro و مقایسه میزان جذب آن :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : فصلنامه علوم پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی

تعداد صفحات :۹

سابقه و هدف: رتینوئیک اسید یکی از مشتقات ویتامین A می باشد که در درمان آکنه، پسوریازیس و همچنین برخی سرطانها استفاده می شود. رتینوئیک اسید در رشد و نمو و تمایز در طی مراحل تکوینی مهره داران نقش مهمی را بازی می کند. در این تحقیق اثر رتینوئیک اسید که یک مورفوژن موثر در رشد و نمو می باشد را بصورت اگزوژن در کشت اندام حرکتی مورد بررسی قرار دادیم.روش بررسی: در این مطالعه تجربی موشهای نر و ماده نژاد Balb/c را با هم آمیزش داده و روز مشاهده واژینال پلاک، روز صفر حاملگی در نظر گرفته شد. در روز ۱۲حاملگی، جنین ها را از لوله های رحمی خارج کرده و جوانه اندامهای حرکتی جلویی و عقبی را از جنین جدا کرده و در محیط کشت Eagle’ s MEM به همراه ۲۰% سرم بند ناف جنین انسان به مدت دو روز کشت دادیم. کشت ها در سه گروه کنترل، شم و تجربی تقسیم شدند. در گروه کنترل جوانه اندامهای حرکتی جنین در محیط کشت قرار داده شد و در گروه شم جوانه اندام حرکتی در محیط کشت حاوی الکل تیمار شد (الکل حلال رتینوئیک اسید می باشد). در گروه تجربی رتینوئیک اسید در سه غلظت ۶-۱۰، ۵-۱۰ و ۴-۱۰مولار به محیط کشت اضافه شد. پس از دو روز انکوباسیون، نمونه ها در فیکساتیو بوئن فیکس شده و از نظر مورفولوژی مورد بررسی قرار گرفتند، سپس مقاطع بافتی از نمونه ها تهیه شد و توسط Alcian blue رنگ آمیزی شده و اثر رتینوئیک اسید بر تعداد سلول غضروفی و طول و عرض اندامهای حرکتی بررسی شد. میزان رتینوئیک اسید جذب شده از محیط کشت با استفاده از تکنیک H.P.L.C اندازه گیری شد.یافته ها: اثر توکسیک رتینوئیک اسید اگزوژن در رشد و نمو اندام حرکتی قابل مشاهده است و این تاثیر بر اندام عقبی بیشتر از اندام جلویی است.نتیجه گیری: رتینوئیک اسید اگزوژن باعث کاهش طول محور پروکسیمال – دیستال اندامهای حرکتی و کاهش رشد انگشتان می شود. همچنین رتینوئیک اسید از کندروژنز ممانعت می کند و غلظتهای بالا کاهش چشمگیری را در تعداد سلولهای غضروفی اندامهای حرکتی سبب می شود.

کلید واژه: رتینوئیک اسید، اندام حرکتی جلویی، کندروژنز