بررسی مقاومت به شکست دندانهای ترمیم شده با کامپوزیت Packable و هیبرید

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی مقاومت به شکست دندانهای ترمیم شده با کامپوزیت Packable و هیبرید دارای ۱۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی مقاومت به شکست دندانهای ترمیم شده با کامپوزیت Packable و هیبرید  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی مقاومت به شکست دندانهای ترمیم شده با کامپوزیت Packable و هیبرید،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی مقاومت به شکست دندانهای ترمیم شده با کامپوزیت Packable و هیبرید :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دندانپزشکی (دانشگاه علوم پزشکی تهران)

تعداد صفحات :۱۳

زمینه و هدف: معرفی کامپوزیت ‌های packable در سالهای اخیر، امکان ترمیم دندانهای خلفی با این مواد را فراهم آورده است. هرچند کاهش انقباض پلیمریزاسیون و نزدیکی ضریب انبساط حرارتی آنها به دندان، استرس وارده به ساختمان دندان را کاهش می‌دهد؛ اما ویسکوزیته بالا، ممکن است سبب تطابق کمتر شود؛ بنابراین به طور واضح نمی‌ دانیم که آیا این مواد می ‌توانند سبب استحکام ساختمان دندان شوند یا خیر؟ هدف از مطالعه حاضر ارزیابی مقاومت به شکست دندانهایی است که به روشهای مختلف جایگزینی و curing، با کامپوزیت packable یا هیبرید ترمیم شده‌اند.روش بررسی: در این مطالعه تجربی – مداخله‌ ای ۷۵ دندان پره‌ مولر سالم به صورت تصادفی به ۵ گروه ۱۵ تایی تقسیم شدند. گروه اول به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شد و بر روی بقیه دندانها ابتدا حفرات مزیواکلوزودیستال مشابه یکدیگر تراش داده شد. در گروه دوم، دندانها با کامپوزیت اسپکتروم (هیبرید) به روش incremental و با شدت نوری ۵۰۰ mw/cm2 پر شدند. در گروه سوم، از کامپوزیت (packable) Surefil، با روش incremental و شدت نوری ۵۰۰ mw/cm2 استفاده شد. دندانهای گروه چهارم و پنجم با کامپوزیت Surefil و روش bulk پر شدند. با این تفاوت که در گروه چهارم شدت نوری ۵۰۰ mw/cm2 و در گروه پنجم روش ramp (100-900 mw/cm2) به کار رفت. بعد از ترموسایکل، نیروی مقاومت به شکست توسط Universal Testing Machine ارزیابی شد. برای تعیین درجه تبدیل مونومر به پلیمر (DC یا Degree of Conversion) در عمیق ‌ترین ناحیه از روش FTIR (Fourier Transformation Infrared) استفاده شد که روش کار در گروه‌ های مورد آزمایش (A-D) مشابه با گروه‌ های آزمایش مقاومت به شکست (۲-۵) بود. از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و Tukey HSD برای بررسی نتایج استفاده و P<0.05 به عنوان سطح معنی ‌داری در نظر گرفته شد.یافته ‌ها: مقاومت به شکست در گروه کنترل به صورت معنی داری بیش از سایر گروه‌ ها بود؛ ولی در بین گروه ‌های ترمیم شده تفاوتی از لحاظ آماری وجود نداشت. DC برای کامپوزیت اسپکتروم به طور قابل توجهی بیشتر از Surefil بود. روش bulk و شدت نوری ۵۰۰mw/cm2 سبب کاهش DC گردید. DC در روش bulk و شدت نوری بالا به روش ramp با روش incremental و شدت نوری ۵۰۰ mw/cm2 تفاوت معنی داری نداشت.نتیجه ‌گیری: روش جایگزینی، شدت و نحوه تابش و نوع کامپوزیت بر مقاومت دندانها به شکست، اثری نداشت. استفاده از کامپوزیت packable به روش bulk و با شدت نور ۵۰۰ mw/cm2 یا کمتر در حفرات به عمق ۴ میلیمتر و یا بیشتر به دلیل عدم حصولDC مناسب توصیه نمی ‌شود.

کلید واژه: کامپوزیت هیبرید، کامپوزیت packable، مقاومت به شکست، درجه تبدیل مونومر به پلیمر، روش لایه گذاری، روش bulk